Julia Kociuban
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | pianistka, pedagog |
Strona internetowa |
Julia Emilia Kociuban (ur. 18 stycznia 1992 w Krakowie[1]) – polska pianistka.
Życiorys
Uczyła się gry fortepianowej od piątego roku życia. W 2010 ukończyła (z wyróżnieniem) Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną II stopnia w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. M. Karłowicza w Krakowie[2]. Ukończyła studia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Mozarteum w Salzburgu. Na tej drugiej uczelni studiowała pod kierunkiem Pawła Giliłowa. Koncertuje jako solistka, kameralistka, jak również z towarzyszeniem orkiestr kameralnych i symfonicznych. Współpracowała z takimi dyrygentami jak Hans Graf, Neeme Järvi, Lahav Shani, Ken-David Masur, Jerzy Maksymiuk, Marek Pijarowski, Tadeusz Wojciechowski, Marcin Nałęcz-Niesiołowski i Łukasz Borowicz. Nagrywała dla Programu II Polskiego Radia, Telewizji Polskiej, Österreichischer Rundfunk, BR-Klassik i France Musique. W 2015 wydała debiutancką płytę Schumann, Chopin, Bacewicz, a w 2016 płytę Karneval der tiere nagraną z Lahavem Shani i orkiestrą Wiener Symphoniker. W 2016 otrzymała nagrodę Arturo Benedetti Michelangeli Prize[3].
Prowadzi wykłady na Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Realizuje też kursy mistrzowskie. Jest artystką Bösendorfera[3]. W 2019 roku uzyskała stopień doktora sztuk muzycznych[4].
Jest zamężna z pianistą Ilją Maksimowem[5].
Festiwale i orkiestry
Brała udział m.in. w następujących festiwalach:
- Festival International de Piano w La Roque-d’Anthéron,
- Young Euro Classic w Berlinie,
- Kissinger Sommer w Bad Kissingen,
- Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena w Warszawie,
- Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach-Zdroju[3].
Współpracowała z takimi orkiestrami jak:
- Klassische Philharmonie Bonn,
- NDR Elbphilharmonie Orchester,
- Wiener Symphoniker[3].
Przypisy
- ↑ Recenzja pracy doktorskiej Pani mgr Julii Kociuban Temat rozprawy: ,, Emanacja charakterystycznych cech stylistycznych francuskich impresjonistów i ich znaczenie w procesie kształtowania Sonaty fortepianowej Witolda Lutosławskiego"
- ↑ Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, Julia Kociuban
- ↑ a b c d red. Maciej Kopiński, Daria Szwed, 100 na 100. Muzyczne dekady wolności. Program, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków, 2018, s. 76
- ↑ Dwie nominacje do nagrody „Fryderyk” i to w tej samej kategorii!, cameralmusic.pl [dostęp 2020-03-27] .
- ↑ Zofia Stopińska , Julia Kociuban: "W mojej rodzinie wszyscy grają...", Klasyka-podkarpacie.pl, 28 listopada 2019 [dostęp 2022-08-23] .