Julia Minc
| Data urodzenia | 29 maja 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 listopada 1987 |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Wojskowy na Powązkach |
| Zawód, zajęcie | dziennikarka |
| Partia | Komunistyczna Partia Polski |
Julia Minc, z domu Heflich (ur. 29 maja 1901, zm. 26 listopada 1987 w Warszawie) – polska dziennikarka żydowskiego pochodzenia, pierwsza wieloletnia (1944–1954) szefowa (redaktor naczelny) Polskiej Agencji Prasowej w okresie PRL, wiceprzewodnicząca Państwowej Komisji Etatów (1954–1956)[1], członek Komisji Prasowej KC PPR i Komisji Prasowej KC PZPR[2].
Życiorys
Była działaczką KPP, FPK, ZPP w ZSRR, PPR i PZPR. Była żoną Hilarego Minca (1905–1974) – członka Biura Politycznego KC PZRR i członka jej najściślejszego kierownictwa, wicepremiera, faktycznie kierującego polityką gospodarczą państwa w latach 1944–1956. Małżeństwo było bezdzietne.
W czasie jej urzędowania PAP miała wyłączność na publikowanie wielu istotnych wiadomości w kraju oraz uczestniczyła w szerzeniu propagandy i umacnianiu cenzury.
Przełożyła na język polski pamiętniki rosyjskiej rewolucjonistki Wiery Figner (Wiera Figner, Trwały ślad, cz. 1–2, tł. J. Mincówna, wstęp Mirosław Wierzchowski, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1962).
Bohaterka jednego z wywiadów w książce Teresy Torańskiej Oni[3].
Pochowana na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 29A-półkole II-2)[4].
Przypisy
- ↑ Aleksander Kochański, Hilary Minc, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXI Warszawa-Kraków 1976, s. 278–281 wersja interaktywna IPSB.
- ↑ Michał Przeperski, Komisja Prasowa KC PZPR 1956–1957, w: Polska 1944/45-1989 : studia i materiały 14 (2016), s. 101–103.
- ↑ Oni Teresa Torańska. lubimyczytac.pl. [dostęp 2018-01-25].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny t. 21, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1976.
Media użyte na tej stronie
Grób Hilarego Minca i jego żony Julii