Julia Tazbirowa

Julia Tazbir z domu Ehrenfeucht (ur. 9 kwietnia 1930 w Warszawie[1]) – polska historyk, żona Janusza Tazbira.

Życiorys

Absolwentka historii Uniwersytetu Warszawskiego. Magisterium uzyskała w 1951, doktorat (kandydat nauk historycznych) obroniła 21 listopada 1958 (tytuł rozprawy: Rozwój organizacji parafialnej w Polsce) pod kierunkiem Tadeusza Manteuffla[2]. Zatrudniona w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego jako asystent od 1951, jako starszy asystent od 1953, jako adiunkt w latach 1959–1963. Jest autorką i współautorką wielu atlasów historycznych i podręczników historii dla szkół średnich.

Wybrane publikacje

  • Źródła historyczne w nauczaniu szkolnym, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1971.
  • Anna Zawadzka, Harcerstwo żeńskie w Warszawie w latach 1911-1949, przy współpr. zespołu w składzie Julia Ehrenfeucht-Tazbirowa, Warszawa: Wydawnictwo Municipium 1995.
  • Atlas historyczny: szkoła średnia: do 1815 roku, Warszawa: Demart 1999.
  • Atlas historyczny: szkoła średnia: 1815-1939, Warszawa: Demart 2000.
  • Atlas historyczny: szkoła średnia od 1939 roku, Warszawa: Demart 2001.
  • Atlas historyczny: od starożytności do współczesności, Warszawa: Demart 2001.
  • Atlas historyczny: od 1939 roku: szkoła ponadgimnazjalna, Warszawa: Demart 2006.
  • Atlas historyczny: 1815-1939: szkoła ponadgimnazjalna, Warszawa: Demart 2006.
  • Harcerskie tradycje oręża polskiego w zbiorach Muzeum Harcerstwa, pod red. Julii Tazbir, Warszawa: Muzeum Harcerstwa – Continuum 2011.

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 129
  2. ↑ Szymon Brzeziński, Krzysztof Fudalej, Pracownicy naukowo-dydaktyczni Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1930-2010. Słownik biograficzny, Warszawa: Wydawnictwo Neriton 2012, s. 113-115.