Julian Łubieński

Portret Juliana Łubieńskiego,
drzeworyt Jana Styfiego (1873)

Julian Łubieński herbu Pomian (ur. 13 lutego 1827 w Guzowie, zm. 23 maja 1873 w Warszawie) – polski hrabia, inżynier-chemik, profesor technologii oraz architekt na Uniwersytecie Warszawskim.

Syn Henryka i Ireny z Potockich, brat Edwarda i Konstantego Ireneusza. W 1850 ożenił się z Antoniną z Łubieńskich i miał z nią córkę Marię.

Kształcił się w Paryżu w École centrale Paris do 1849 roku. Po przyjeździe do Polski wykonał prace przy odnowie katedry i seminarium w Sejnach w 1864 roku. Wybudował także cukrownie w Śreniawie i Pudliszkach. Po ojcu odziedziczył wieś Częstocice.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 28-4-15)[1].

Przypisy

  1. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Julian Łubieński, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-05-28].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie