Julian Eberhardt

Julian Eberhardt
Pełne imię i nazwisko	Julian Piotr Eberhardt
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1866 ; Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1939 ; Warszawa, Polska
	Minister kolei żelaznych
Okres	od 7 lutego 1922; do 5 marca 1922
Poprzednik	Bolesław Sikorski
Następca	Ludwik Zagórny-Marynowski
	Minister kolei żelaznych
Okres	od 8 lutego 1919; do 9 grudnia 1919
Następca	Kazimierz Bartel
	Minister komunikacji
Okres	od 16 stycznia 1919; do 8 lutego 1919
Poprzednik	Stanisław Stączek
	Odznaczenia

Grób Juliana Eberhardta na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Julian Piotr Eberhardt (ur. 21 marca 1866 w Warszawie, zm. 4 stycznia 1939 tamże) – polski inżynier kolejnictwa, polityk, minister.

Życiorys

W 1887 r. ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1890 ukończył w Petersburgu Szkołę Inżynierów Kolejnictwa (Институт корпуса инженеров путей сообщения). Następnie pracował w kolejnictwie, gdzie m.in. w latach 1893–1898 wybudował wiele mostów na Syberii. Kierownik budowy mostu ks. Józefa Poniatowskiego w Warszawie. Do 1905 roku był członkiem Ligi Narodowej^[1]. w latach 1905–1917 był członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych, od 23 V 1906 do 30 XII 1908 także członkiem Zarządu TKN^[2]. Od 1917 do 1918 r. pełnił obowiązki kierownika rumuńskich kolei państwowych (Căile Ferate Române).

W 1918 r. powrócił do Polski, gdzie jesienią 1918 przejął koleje od niemieckich okupantów. W okresie od 5 listopada do 17 listopada 1918 był kierownikiem resortu kolei żelaznych w prowizorium rządowym Władysława Wróblewskiego. Od 16 stycznia 1919 do 9 grudnia 1919 był ministrem tegoż resortu w rządzie Ignacego Jana Paderewskiego. Po 1920 przez 6 lat był podsekretarzem stanu w resorcie kolei żelaznych, a od 7 lutego do 5 marca 1922 tymczasowym kierownikiem w czasie choroby ministra Bolesława Sikorskiego. Był prezesem Zarządu Głównego Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej^[3].

Zmarł 4 stycznia 1939 w Warszawie^[4]. Został pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie (Aleja 17-1-21)^[5].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1921)^[6]
Krzyż Niepodległości (21 kwietnia 1937)^[7]
Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[8]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Wazów (Szwecja, 1923)^[9]

Przypisy

↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 573.
↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 21, 26, 78, 81.
↑ † Inż. Eberhardt. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 4 z 6 stycznia 1939.
↑ Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: KAROL WEJRAUCH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15] .
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 15. „w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej około organizacji kolejnictwa polskiego”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.
↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 165.

Bibliografia

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (pod red. Jacka Majchrowskiego), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1994.

[1] Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 573.

[2] Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna.

[3] Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 21, 26, 78, 81.

[4] † Inż. Eberhardt. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 4 z 6 stycznia 1939.

[5] Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: KAROL WEJRAUCH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15] .

[6] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 15. „w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej około organizacji kolejnictwa polskiego”.

[7] M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[8] Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.

[9] Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 165.

[10] rownik resortu

[11] 16 grudnia 1922 kierownik resortu

[12] 9 maja 1933 kierownik resortu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[A]

[B]

[C]

Pierwszy skład	Władysław Wróblewski Bronisław Dembiński Julian Eberhardt Stanisław Janicki Franciszek Jossé Janusz Machnicki Franciszek Sokal Henryk Strasburger Władysław Szenajch Józef Światopełk-Zawadzki Stanisław Ustyanowski Jan Wroczyński
Późniejsi członkowie prowizorium	Tytus Filipowicz

W dniu zaprzysiężenia	Ignacy Jan Paderewski Józef Englich Julian Eberhardt Kazimierz Hącia Jerzy Iwanowski Stanisław Janicki Tomasz Janiszewski Hubert Linde Jan Łukasiewicz Antoni Mińkiewicz Józef Pruchnik Zenon Przesmycki Leon Supiński Stanisław Wojciechowski Jan Wroczyński
Późniejsi członkowie rządu	Leon Biliński Zygmunt Chmielewski p.o. Tadeusz Jasionowski Stanisław Karpiński Józef Leśniewski Władysław Seyda Teodor Sobański p.o. Bronisław Sobolewski Ignacy Szczeniowski Stanisław Śliwiński

W dniu zaprzysiężenia	Antoni Ponikowski Witold Chodźko p.o. Ludwik Darowski Stanisław Downarowicz Bolesław Markowski p.o. Gabriel Narutowicz Józef Raczyński Bolesław Sikorski Konstanty Skirmunt Bronisław Sobolewski Kazimierz Sosnkowski Władysław Stesłowicz Henryk Strasburger p.o. Juliusz Trzciński Hieronim Wyczółkowski
Późniejsi członkowie rządu	Julian Eberhardt p.o. Jerzy Michalski Jan Stefan Stoiński Józef Wybicki

Ministrowie Kolei Żelaznych	Jędrzej Moraczewski Stanisław Stączek Julian Eberhardt Kazimierz Bartel Zygmunt Jasiński Bolesław Sikorski^[A] Julian Eberhardt Ludwik Zagórny-Marynowski^[B] Leon Karliński Andrzej Nosowicz Kazimierz Tyszka
Ministrowie Kolei	Kazimierz Tyszka Adam Chądzyński Kazimierz Bartel Paweł Romocki
Ministrowie Komunikacji	Paweł Romocki Alfons Kühn Michał Butkiewicz^[C] Juliusz Ulrych

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Julian Eberhardt

Spis treści

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie