Julian Ejsmond

Julian Ejsmond
Julian Franciszek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1930
Zakopane

Narodowość

Polak

Dziedzina sztuki

Literatura

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941)
Grób Juliana Ejsmonda na warszawskich Powązkach

Julian Ejsmond (ur. 26 lutego 1892 w Warszawie, zm. 29 czerwca 1930 w Zakopanem) – polski poeta, bajkopisarz, tłumacz literatury, por. Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych.

Życiorys

Był synem malarza Franciszka Teodora Ejsmonda i Marii Wieniawskiej, córki literata Juliana Wieniawskiego. Studiował filologię polską na UJ w Krakowie i UW.

Jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego. Studiował w sławnej szkole oficerskiej w Saint-Cyr, którą ukończył i został zatwierdzony w stopniu podporucznika.

Był zagorzałym myśliwym[1] – nie tylko polował, ale również redagował pisma łowieckie, wydawał kalendarze myśliwskie. W 1929 został wiceprezesem LOP.

Pracował jako urzędnik, równolegle rozwijając swą twórczość literacką i edytorską[2]. Pierwsze wiersze zaczął publikować w 1907. Pierwszy tomik poezji wydał w 1909. Jego twórczość była zróżnicowana gatunkowo, pisywał: wiersze miłosne, ballady, romanse, liryki, felietony, satyry, bajki, opowiadania.

Zasłużył się także jako tłumacz pisanych w łacinie utworów Kochanowskiego, Sarbiewskiego, Propercjusza, Owidiusza, Petroniusza. Tłumaczył także teksty dla czasopisma „Skamander” (należał do grupy pisarzy luźno związanych z czasopismem). Napisał tekst „Inwentarz kultury narodowej”, wydrukowany w 36 zeszycie w roku 1925.

Od jego nazwiska pochodzi nazwa Zakręt Ejsmonda (1359 m n.p.m.) na drodze z Palenicy Białczańskiej do Morskiego Oka w Tatrach, gdzie poeta odniósł śmiertelne obrażenia w wypadku samochodowym w 1930 r.[3] Również w Gdyni istnieje ulica Ejsmonda, przy której istniał kiedyś stadion Arki Gdynia.

Życie prywatne

Ożenił się z Janiną z Scheinkönigów (1900-1961), córką Michała i Zofii z Pociejów[4], z którą miał dwóch synów Juliana (ur. 1920), który po II wojnie osiadł w Szwajcarii, oficera francuskiego krzyża wojennego 1939-1945 (zmienił nazwisko na D'Eysmond) i Stanisława (1922-2009). Potomkowie Juliana żyją obecnie w Szwajcarii i Francji. Spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 194–I–16/17)[5].

Twórczość (wybór)

  • Baśń o ziemnych ludkach, 1914
  • Podręcznik całowania, 1923
  • W zbożu, 1925
  • Opowieść o Janku Kominiarczyku i o dymiącym piecu króla Stasia, 1925
  • Wspomnienia myśliwskie, 1925
  • Sztuka wymyślania, 1927
  • Bajki, 1927
  • W puszczy, 1927
  • Ryś w dzisiejszej Polsce, 1929
  • Moje przygody łowieckie, 1929
  • Przygody wiewióreczki, 1929

Upamiętnienie

24 listopada 1975 w Warszawie jednej z ulic na terenie obecnej dzielnicy Żoliborz zostało nadanie imię Juliana Ejsmonda[6].

Uwagi

  1. Wykaz niekompletny.


Przypisy

  1. Ejsmond Julian (1892-1930). [dostęp 2013-08-28].
  2. Julian Ejsmond, [w:] Jan Parandowski, Wspomnienia i sylwety, Wrocław: Ossolineum, 1969, s. 60-62.
  3. (Józef Nyka Tatry Polskie wyd. Trawers 2004).
  4. Akt nr 489/1919 w par. św. Aleksandra w Warszawie
  5. Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
  6. Uchwała nr 34 Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 24 listopada 1975 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 30 grudnia 1975 r., nr 16, poz. 115, s. 1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Julian Ejsmond.jpg
Julian Ejsmond (1892-1930) - a Polish writer.
Julian Ejsmond podpis Bajki page003.jpg
podpis Juliana Ejsmonda z książki "Bajki" publikacja nakładem autora Warszawa 1927
Ejsmond i Natanson grób 01.JPG
Autor: AldraW, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób rodziny Ejsmondów i Wiktora Natansona