Julian Fabiański

Julian Fabiański
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1866
Kraków

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 1943
Lwów

Profesor nauk technicznych
Profesura

1936

Uczelnia

Politechnika Lwowska

Rektor
Okres spraw.

1922–1924

Prorektor
Okres spraw.

1924/1925

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Julian Fabiański (ur. 2 stycznia 1866 w Krakowie, zm. 23 grudnia 1943 we Lwowie) – polski profesor inżynier wiertnictwa i wydobywania nafty.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Krakowie. Od 1886 studiował w Akademii Górniczej w Leoben. Po ukończeniu studiów przez 27 lat pracował jako inżynier i dyrektor techniczny przy szybach naftowych w Galicji, na Węgrzech i we Włoszech. Od 1910 był dyrektorem spółki akcyjnej pól naftowych w Borysław[1]. Od 1917 wykładowca, a po przejściu Leona Syroczyńskiego na emeryturę w 1919, dyrektor Katedry Górnictwa Politechniki Lwowskiej. W latach 1920–1921 pełnił funkcję dziekana. W roku akademickim 1922/23 i 1923/24 był rektorem Politechniki Lwowskiej, a w roku akademickim 1924/25 prorektorem[2]. W grudniu 1936 otrzymał tytuł profesora honorowego na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej[3][4].

Zmarł 23 grudnia 1943. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (kwatera 78-42)[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Rektorzy Politechniki Lwowskiej, web.archive.org [dostęp 2022-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  2. Politechnika Lwowska 1844–1945, www.lwow.home.pl [dostęp 2017-11-18].
  3. Nominacje na Uniwersytecie Lwowskim i Politechnice. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 295 z 23 grudnia 1936. 
  4. Politechnika Lwowska, www.lwow.home.pl [dostęp 2017-11-18].
  5. FABIAŃSKI JULIAN, FABIAŃSKA MARIA, GOSTKOWSKA WANDA, cmentarzlyczakowski.pl [dostęp 2022-02-17].
  6. M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi na polu naukowem oraz około rozwoju ekonomicznego kraju”.
  7. Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 283 z 8 grudnia 1929. 
  8. Kronika. Dekoracja Orderem Odrodzenia Polski. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 58 z 11 marca 1930.