Julian Fontana

Julian Fontana

Julian Fontana (ok. 1860)
Data i miejsce urodzenia	1810 Warszawa
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 1869 Paryż
Gatunki	muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód	kompozytor

Julian Fontana (ur. 1810 w Warszawie, zm. 24 grudnia 1869 w Paryżu) – polski pianista i kompozytor, wychowanek Liceum Warszawskiego, przyjaciel Fryderyka Chopina, uczeń Elsnera w konserwatorium warszawskim.

Życiorys

Syn Jana Fontany, pochodzącego z Italii, i Julii z Petzoldów (1784–1847). Uczestnik powstania listopadowego, luteranin. Jako emigrant osiadł w Paryżu. W roku 1841 wyjechał do Ameryki szukać lepszego zarobku jako średni pianista. Koncertował w Nowym Jorku i Hawanie z włoskim skrzypkiem Sivorim, uczniem Paganiniego. Ożenił się z Hiszpanką. W 1847 powrócił do Europy. Zamieszkał pod Paryżem w Montgeron^[1]. Pisał utwory „salonowe” caprices, rêveries, nokturny, romanse, mazurki. Pod koniec życia załamał się psychicznie z powodu śmierci żony i pogarszającej się sytuacji materialnej, co doprowadziło go do samobójstwa.

W latach 1855–1859, po śmierci Chopina (1849), wbrew woli kompozytora wydał wiele jego utworów (op. 66–74), m.in. Fantaisie-Impromptu cis-moll op. 66 i pieśni (w tym Życzenie). Za życia Chopina, do czasu swego wyjazdu do Ameryki, przez pewien czas dał się poznać słynnemu kompozytorowi jako jego wierny agent i kopista rękopisów z nowymi utworami. Oddawał tym wielką przysługę Chopinowi, który stale pragnął pozbyć się tego przykrego obowiązku zajmowania się tak przyziemnymi sprawami jak kontakty z wydawcami itp. Zwłaszcza podczas jego pobytu na Majorce z panią Sand, Fontana okazał się nieocenionym agentem jego spraw, któremu Chopin stale wysyłał nowe polecenia.

Był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk^[2].

Pochowany na Cmentarzu Montmartre w Paryżu.

Przypisy

Bibliografia

• Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989.

Linki zewnętrzne

• Strona poświęcona Julianowi Fontanie (ang.)