Julian Grabowski (polityk)

Julian Grabowski, ps. Jules, Żul (ur. 23 kwietnia 1867 r. w Warszawie, zm. 12 lipca 1926 r. w Warszawie) – działacz socjalistyczny i niepodległościowy.

Urodzony w rodzinie szlacheckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Suwałkach w 1884 r. podjął studia na uniwersytecie w Petersburgu na wydziale lekarskim. Od 1889 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”; działał w kółkach oświaty ludowej. Brał udział w organizowanych przez narodowców obchodach 60 rocznicy powstania listopadowego i w demonstracji 3-majowej 1891 r.

Na przełomie 1891/1892 przystąpił do utworzonego przez Edwarda Abramowskiego Zjednoczenia Robotniczego. W końcu marca 1892 r. został przypadkowo aresztowany w związku ze sprawą II Proletariatu. Więziony ponad pół roku w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Zwolniono go za kaucją z zakazem opuszczania Warszawy.

W 1893 r. Stanisław Wojciechowski wciągnął go do powstającego Komitetu Robotniczego PPS. Grabowski rozpoczął działalność w PPS, pozostając w tym samym czasie współpracownikiem Ligi Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. W lutym 1893 r. na II Zjeździe PPS został wybrany członkiem Centralnego Komitetu Robotniczego PPS. Był członkiem redakcji „Robotnika”. Aresztowany w sierpniu 1894 r. był ponownie uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Zesłano go do Wołogdy i Ust'-Sysolska. Pracował tam jako felczer, potem uzyskał zgodę na ukończenie studiów lekarskich w Kazaniu. Do kraju powrócił w końcu 1905 r. lub na początku 1906 r.

W 1906 r. osiadł w Łodzi, gdzie podjął pracę jako chirurg w szpitalu powiatowym św. Aleksandra. Następnie został naczelnym lekarzem oddziału chirurgicznego szpitala[1].

Brał udział w wydarzeniach rewolucji 1905 roku, potem odszedł od ruchu socjalistycznego. W 1910 stracił rękę i został burmistrzem Radomska[1]. W czasie I wojny światowej ewakuowany ze szpitalem do Rosji pracował jako lekarz ziemski. Od 1919 r. pracował w Wydziale Zdrowia miasta Warszawy.

Pośmiertnie odznaczony w 1930 r. Krzyżem Niepodległości.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 29 wprost, rząd 1, grób 21/22/23)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Anna Marek, Działalność społeczno-polityczna lekarzy związanych z łódzkim "Czasopismem Lekarskim" w latach 1899-1908, „Medycyna Nowożytna”, 10 (1-2), 2003.
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: GRABOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-08-29].

Bibliografia

  • Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego Tom 1, ISBN 83-05-11327-2