Julian Hendler

Julian Hendler

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1907 Kielce
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 2008 Kielce
Stopień instruktorski	harcmistrz
Organizacja harcerska	ZHP
instruktor Komendy Chorągwi
Odznaczenia

Julian Hendler (ur. 4 lutego 1907 w Kielcach^[1], zm. 2 grudnia 2008 tamże^[2]) – polski harcerz i żołnierz^[3].

Życiorys

Julian Hendler urodził się 4 lutego 1907 roku w rodzinie rzemieślniczej w Kielcach. Był synem Juliana i Marianny z Kosińskich^[4].

Do ZHP wstąpił w 1918 r.^[1] – do 3 Kieleckiej Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki. Przyrzeczenie harcerskie złożył 8 stycznia 1920 roku^[5]. Następnie był członkiem 2 Kieleckiej Drużyny Harcerzy im. Henryka Dąbrowskiego działającej w Gimnazjum im. Mikołaja Reja^[3] (obecnie I Liceum Ogólnokształcące w Kielcach).

W 1929 r. otrzymał stopień podharcmistrza, a w 1931 r. stopień harcmistrza. W latach 1928–29 Julian Hendler był drużynowym 8 Kieleckiej Drużyny Harcerzy, a w latach 1932–38 prowadził drużynę starszych harcerzy w Opatowie. W tym czasie brał udział w Zlotach ZHP: w Poznaniu (1929) i w Spale (1935). Był uczestnikiem Zlotu Skautów Słowiańskich w Pradze w 1931 r. i Zlotu w Gödele w 1933 r^[4].

W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. był członkiem Pogotowia Harcerskiego^[1].

W 1928 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, kontynuował je na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1930 r. rozpoczął pracę zawodową w Urzędzie Skarbowym w Częstochowie^[5].

W chwili wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję Komendanta Pogotowia Wojennego w Ostrowcu Świętokrzyskim. Na wyraźny nakaz władz okupacyjnych, zagrożony karą śmierci, zmuszony został do podjęcia pracy w Urzędzie Skarbowym pod nadzorem niemieckim. W czasie okupacji niemieckiej należał do ZWZ i AK, a od 1943 r. do Szarych Szeregów^[5]. Wojnę zakończył w stopniu kapitana.

Po zakończeniu wojny pracował jako instruktor w Hufcu Kielce-Miasto. W latach 1957–59 pracował w Komendzie Chorągwi Kieleckiej. Od 1980 r. był członkiem Kręgu Seniorów ZHP Łysica. Do swojej śmierci był członkiem Komisji Historycznej przy Komendzie Chorągwi Kieleckiej^[3].

Uczestniczył w zbiórkach i uroczystościach Kręgu Łysica-Jodła^[1], a także w Sejmikach Kręgów Łysicy w Sielpi^[4].

Odznaczony w 87. rocznicę bitwy warszawskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w 2000 r. awansował go na porucznika Wojska Polskiego^[5]. W 2007 r. awansowany do stopnia majora przez Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Kielcach.

Zmarł 2 grudnia 2008 r. Został pochowany na Cmentarzu Nowym w Kielcach^[5][2].

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)^[5]
• Krzyż Armii Krajowej (1995)^[5]
• Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921 (1991)^[5]
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1986)^[5]
• Medal „Pro Memoria”
• Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1986)^[5]
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z rozetą i mieczami (1981)^[5]
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1982)^[5]
• Odznaka „Za Zasługi dla Kielecczyzny” (1982)^[5]
• Odznaka Honorowa PCK I stopnia (1980)^[5]
• Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość” (1995)^[5]
• Nagroda „Zasłużony dla Miasta Kielce”^[5]

Przypisy