Julian Jerzy Fischer-Drauenegg
 major kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1896 Lwów |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie |
| Jednostki | VI Batalion Kolejowy 3 Pułk Wojsk Kolejowych BK „Poznań” 15 Pułk Ułanów OZ Wlkp. BK Pułk Zapasowy „Kraśnik” |
| Stanowiska | dowódca kompanii oficer sztabu dowódca szwadronu kwatermistrz pułku zastępca dowódcy pułku dowódca ośrodka zapasowego i pułku |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa) |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small}   | |
Julian Jerzy Fischer-Drauenegg[a] (ur. 30 marca 1896 we Lwowie, zm. ?) – major kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Syn Juliana. Urodził się 30 marca 1896 we Lwowie[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Piechoty Nr 55. W czasie służby w c. i k. Armii awansował w korpusie oficerów piechoty na stopień: podporucznika ze starszeństwem z 18 sierpnia 1915 i porucznika ze starszeństwem z 1 maja 1917[2][3][4].
W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w III batalionie kolejowym, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk kolejowy[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 47. lokatą w korpusie oficerów kolejowych, a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk wojsk kolejowych[6]. W 1923 pełnił służbę w Wojskowym Wydziale Kolejowym w Poznaniu, pozostając oficerem nadetatowym 3 pułku kolejowym w Poznaniu[7]. W następnym roku, w tym samym pułku, był dowódcą 2. kompanii VI baonu kolejowego[8].
W grudniu 1924 został przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 283,5 lokatą z równoczesnym wcieleniem do 15 pułku ułanów[9][10][11][12]. W lipcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu na stanowisko oficera sztabu[13][14]. W marcu 1931 został ponownie przeniesiony do 15 puł.[15], a 17 grudnia tego roku awansowany na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[16]. W czerwcu 1933 został mianowany na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego 15 puł.[17] W grudniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza 15 puł.[18][19] 25 marca 1939 został I zastępcą dowódcy pułku[20].
24 sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, został dowódcą Ośrodka Zapasowego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii[21]. W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą pułku zapasowego „Kraśnik”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[22], a następnie w Obozie Jenieckim NKWD w Griazowcu[23][24]. W Starobielsku skierował do Hitlera telegram gratulacyjny w związku z dniem jego urodzin, natomiast w Griazowcu należał do grupy jeńców pochodzenia niemieckiego, z których część sympatyzowała z III Rzeszą. Był też jednym z tych jeńców, którzy najbardziej zdecydowanie domagali się zgody na wyjazd do Niemiec[25].
Julian Fischer-Drauenegg był żonaty z Elfriede, córką Karla Strzygowskiego (1854–1910), właściciela fabryki sukna w Leszczynach, i Antoinette (Antoniy) Tichy (1865–1930)[26].
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[27],
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[28],
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[28],
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[28],
- Krzyż Wojskowy Karola[28].
Uwagi
- ↑ W ewidencji c. i k. Armii do 1916 figurował jako „Julian Fischer”, a później jako „Julian Fischer von Drauenegg”. W ewidencji Wojska Polskiego, latach 1921–1924, figurował jako „Fischer de Drauenegg”, a później jako „Fischer-Drauenegg”.
Przypisy
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-12]..
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 108, 376.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 114, 495.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 153, 634.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 372, 617.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 266.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 987, 994, 1493.
- ↑ Krótki rys historyczny 3 pułku Wojsk Kolejowych. „Żołnierz Wielkopolski”. 28, s. 8, 1924-10-01. Poznań: Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 133 z 21 grudnia 1924 roku, s. 752.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 569, 603.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 304, 345.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 146, 642.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 61, 77.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 114.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 127.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 255.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130, 699.
- ↑ Tym 2004 ↓, s. 36.
- ↑ Tym 2004 ↓, s. 57.
- ↑ Jerzy Piniński: Mjr Jerzy Piniński. muzeumkatynskie.pl. [dostęp 2016-04-19].
- ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 68. ISBN 83-85015-66-3.
- ↑ Griazowiec ↓, s. 8.
- ↑ Jaczyński 2012 ↓, s. 21.
- ↑ Kenig 2012 ↓, s. 21.
- ↑ M.P. Z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
- ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 634.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stanisław Jaczyński. Polscy jeńcy wojenni obozu NKWD w Griazowcu wobec radzieckiej indoktrynacji i penetracji wywiadowczej. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (241), 2012. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281.
- Piotr Kenig. Strzygowscy. Niemieccy fabrykanci z polskim rodowodem. „Relacje-Interpretacje”. 3 (27), s. 21, wrzesień 2012. Bielsko-Biała: Regionalny Ośrodek Kultury w Bielsku-Białej. ISSN 1895-8834.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Juliusz S. Tym. Przygotowania wojenne i mobilizacja 15 Pułku Ułanów Poznańskich w 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (203), 2004. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281.
- Kompletna lista 1673 Polaków i obywateli polskich innych narodowości przebywających w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. [dostęp 2019-06-24].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
_as_used_for_Signum_Laudis.gif)
Baretka Signum laudis
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
Baretka Signum laudis
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Baretka: Krzyż Zasługi – Polska (II RP).