Julian Kosiński

Julian Kosiński

Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1833 Iwoniszki
Data i miejsce śmierci	24 marca 1914 Warszawa
Profesor nauk medycznych
Specjalność: chirurgia, aseptyka
Alma Mater	Akademia Wojskowo-Lekarska w Petersburgu
Profesura	styczeń 1869
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Szkoła Główna Warszawska Uniwersytet Warszawski

Grób Juliana Kosińskiego na warszawskich Powązkach

Julian Kosiński (ur. 16 listopada 1833 w Iwoniszkach (pow. rosieński), zm. 24 marca 1914 w Warszawie^[1]) – polski chirurg. Pionier antyseptyki, aseptyki i nowoczesnego rozwoju chirurgii w Polsce.

Kariera

Kosiński ukończył medycynę na Akademii Wojskowo-Lekarskiej w Petersburgu. Najpierw jako chirurg wojskowy ordynował w Oddziale Chirurgicznym Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie, następnie od stycznia 1869 był profesorem i kierownikiem Katedry Chirurgii Operacyjnej w Szkole Głównej, a później na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim.

Czasy przedlisterowskie

Julian Kosiński rozpoczął karierę w czasach przedlisterowskich, kiedy to o sukcesie zabiegu operacyjnego decydowała przede wszystkim szybkość jego wykonania, a także opanowanie techniki chirurgicznej i anatomii. Dzięki temu zyskiwano możliwość znacznego oszczędzania tkanek w polu operacyjnym. Kosiński dzięki doskonałemu opanowaniu umiejętności oszczędnego i szybkiego operowania, skracał czas w którym operowani wystawieni byli na działanie narkozy chloroformowej lub eterowej. Miało to kolosalne znaczenie, ponieważ pozwalało zapobiegać wielu powikłaniom powstającym przy dłuższym wdychaniu tych gazów. (Należy pamiętać, że w owych czasach takie powikłania jak np. zapalenie płuc, bywały śmiertelne).

Podczas wykładów dla studentów powtarzał, że chirurg nie może powiedzieć: "zrobiłem Ci operację, niech cię Bóg leczy" lecz "zrobiłem ci operację, a teraz będę cię leczyć"^[2].

Chirurg pionier

Julian Kosiński był pionierem w dziedzinie antyseptyki oraz aseptyki w Polsce. Jako jeden z pierwszych w Polsce zaczął stosować opatrunki antyseptyczne sposobem Listera.

Kosiński był twórcą warszawskiej szkoły chirurgicznej. W 1877 roku jako pierwszy w Polsce i dziesiąty w Europie wykonał całkowitą laryngektomię w uśpieniu dotchawiczym. W 1884 dokonał pierwszej w Europie wschodniej operacji nefrektomii. W 1896 przeprowadził pierwszą w Polsce udaną splenektomię, a w 1897 pierwszą w Polsce oesophagostomię górną (chirurgiczne wytworzenie przetoki przełyku) w celu wydobycia ciała obcego z przełyku (przełyk był wówczas nieosiągalny dla chirurga, ponieważ nie potrafiono otwierać klatki piersiowej bez spowodowania śmiertelnej dla pacjenta odmy). Również jako pierwszy chirurg w Polsce dokonał zabiegu cholecystektomii, wykonał także resekcję jelit.

Julian Kosiński jest także autorem - pozostającej do dziś aktualnej - tezy wczesnej operacji jako jedynej szansy na wyleczenie z choroby nowotworowej (1903).

Uznanie i działalność pozaszpitalna

Za swoje zasługi otrzymał tytuł zasłużonego profesora Uniwersytetu Warszawskiego (1899).

Współzałożyciel Towarzystwa Pomocy Doraźnej i Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego. Działacz i członek honorowy Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego, współzałożyciel Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Życie prywatne

Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Rawicz^[3]. Był żonaty z Marią Teresą Salomeą (1849-1892), córką generała Aleksandra Haukego.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (210-II-29/30)^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Mała Encyklopedia Medycyny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979. ISBN 83-01-00200-X.
• Piotr Gembal, Krzysztof Milik, Janusz Ździebło, Jakub Kęsik i inni. Rys historyczny cholecystektomii otwartej i laparoskopowej. „Chirurgia Polska”, s. 97–103, 2007. Via Medica. ISSN 1507–5524. [dostęp 2012-09-24]. Sprawdź autora:2.