Julian Kowalski

Julian Kowalski

4 1/3 zwycięstwa
major pilot
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1910 Nagornik
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1986 Ipswich
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Armée de l’air RAF
Jednostki	2 pułk lotniczy dywizjon I/145 dywizjon 302
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa bitwa o Anglię
Odznaczenia

Julian Kowalski (ur. 10 lipca 1910 w Nagórniku, zm. 7 grudnia 1986 w Ipswich) – major pilot Wojska Polskiego II RP, podpułkownik (ang. Wing Commander) Królewskich Sił Powietrznych.

Życiorys

Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (VIII promocja, 57 lokata^[1]). Otrzymał przydział do 21 eskadry liniowej w 2 pułku lotniczym. Do września 1937 służył w 123. eskadrze myśliwskiej. Na stopień porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa^[2]. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie na stanowisku instruktora specjalnego w Kierownictwie Wyszkolenia^[3].

We wrześniu 1939 ewakuował się razem ze szkołą i przez Rumunię przedostał się do Francji. Walczył w 1/145 polskim dywizjonie myśliwskim Warszawskim. Po klęsce Francji przedostał się do Anglii, gdzie dotarł 20 czerwca 1940 roku – port La Rochelle. Otrzymał numer służbowy P-1400 i przydział do dywizjonu 302^[4]. 25 listopada 1941 został dowódcą dywizjonu 302 (zastąpił kpt. Witorzeńca). W dywizjonie 302 zaliczono mu 3 zestrzelenia pewne, 4 prawdopodobne, 1 uszkodzenie.

Był dowódcą 2 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego.

Zdemobilizowany w styczniu 1947 roku. Pozostał na emigracji, został biznesmenem (pracował w wytwórni maszyn rolniczo-ogrodniczych, projektował kosiarki). Zmarł 7 grudnia 1986 w Ipswich^[5].

Awanse

• podporucznik – 1934
• porucznik – 1938
• kapitan
• major

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana sklasyfikowany został na 49. pozycji z 4 i 1/3 samolotów Luftwaffe zestrzelonymi na pewno, 4 zestrzelonym prawdopodobnie i 3 uszkodzonymi.

Zestrzelenia pewne:

• Do-17 – 15 września 1940, ok. godz. 14:10
• Ju 88 – 19 września 1940
• Me 109 – 26 września 1940
• ?
• ?

Zestrzelenia prawdopodobne:

• Do 215 – 15 września 1940, godz. 11:30
• Do 17 – 15 września 1940, ok. godz. 14:10
• Do 215 – 18 września 1940
• ?

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (20 sierpnia 1942) nr 9464^[6]
• Krzyż Walecznych (23 grudnia 1940, 1 lutego 1941, 19 lutego 1942, 20 sierpnia 1942)
• Medal Lotniczy - dwukrotnie^[4]
• brytyjski Zaszczytny Krzyż Lotniczy (15 listopada 1942)

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Dywizjon 302
• biografia, j. ang
• powojenne losy elity polskiego lotnictwa. ipn.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-09)].
• Biografia

Linki zewnętrzne

• zestrzelenia dywizjonu 302