Julian Tokarski (1903–1977)
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 grudnia 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 15 sierpnia 1977 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 14 grudnia 1965 |
| Przynależność polityczna | |
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres | od 27 października 1959 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister przemysłu maszynowego | |
| Okres | od 17 października 1950[1] |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Minister przemysłu motoryzacyjnego | |
| Okres | od 22 kwietnia 1955 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   | |
Julian Tokarski, właśc. Wiktor Bożek (ur. 25 grudnia 1903 w Czersku, zm. 15 sierpnia 1977 w Warszawie) – polski tokarz i polityk, komunista, minister przemysłu ciężkiego (1950–1952), minister przemysłu maszynowego (1952–1955), minister przemysłu motoryzacyjnego (1955–1956) i wiceprezes Rady Ministrów (1959–1965). Poseł na Sejm PRL I, III i IV kadencji, od 1965 do 1969 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Syn Józefa i Wiktorii, pochodził z rodziny robotniczej. Zdobył wykształcenie podstawowe, w późniejszym wieku uzupełnione do poziomu średniego. Pracował jako tokarz i działał w ruchu komunistycznym od lat 20. XX wieku, od 1921 członek Komunistycznej Partii Polski, w latach 1927–1929 członek Komitetu Centralnego i Sekretariatu KC Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce. Od 1929 przebywał w Związku Radzieckim, studiował w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej w Moskwie, był członkiem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). W latach 1943–1944 oficer polskich jednostek wojskowych w Związku Radzieckim. Od 1944 członek Polskiej Partii Robotniczej, komisarz polityczny, zastępca dowódcy 1 Korpusu Pancernego ds. polityczno-wychowawczych w Wojsku Polskim, w 1945 na analogicznym stanowisku w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W 1946 był w stopniu podpułkownika.
Po 1945 pracował w terenowym i centralnym aparacie partyjnym, w latach 1947–1948 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR Warszawa-województwo. W latach 1948–1949 był sekretarzem, a w 1950 I sekretarzem Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W PZPR pełnił funkcje m.in. zastępcy członka Komitetu Centralnego (1948–1950), członka KC (1950–1968), członka Biura Organizacyjnego KC (1950–1954), członka Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej (1968–1971). Ponadto w latach 1949–1950 był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC, w 1950 I sekretarzem Komitetu Warszawskiego, później w 1950 kierownikiem Wydziału Kadr KC, a 1959 zastępcą kierownika Wydziału Ekonomicznego KC.
Od 1950 sprawował także liczne funkcje państwowe. W latach 1950–1952 minister przemysłu ciężkiego, w latach 1952–1955 minister przemysłu maszynowego, w latach 1959–1965 wicepremier, a następnie do 1969 członek Rady Państwa. W okresie poza pracą w rządzie był dyrektorem Zakładu Produkcji Półprzewodników „Tewa” i Zakładu Wyrobów Wtórnych w Warszawie (1957–1959).
W latach 1952–1956 i 1961–1969 poseł na Sejm PRL I, III i IV kadencji; od 1969 na emeryturze.
Jego żoną była Ludwika Jankowska (1901–1978). Pochowany z honorami wojskowymi 18 sierpnia 1977 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B4-tuje-22)[2]. W pogrzebie uczestniczyli przedstawiciele najwyższych władz partyjnych i państwowych: premier Piotr Jaroszewicz, członkowie Biura Politycznego KC PZPR Jerzy Łukaszewicz i Tadeusz Wrzaszczyk oraz wicepremierzy Zdzisław Tomal, Franciszek Kaim i Kazimierz Olszewski. Mowę pogrzebową nad trumną wygłosił Piotr Jaroszewicz.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1946)[3].
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)[4].
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)[5].
- Order Sztandaru Pracy I klasy.
Przypisy
- ↑ Do 6 marca 1952 jako minister przemysłu ciężkiego.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 145, poz. 275
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 22, poz. 37
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, Nr 170 z 20 lipca 1964.
Bibliografia
- Informacje w BIP IPN
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu 1943–1985, Warszawa 1988
- Archiwum rodzinne
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
.svg)
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
Julian Tokarski grób - Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Julian Tokarski (1903-1977)