Julian Unszlicht

Julian Unszlicht
Julian Maksymilian Unszlicht
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1883
Mława

Data śmierci

1953

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1924

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Julian Maksymilian Unszlicht (ur. 10 stycznia 1883[1] w Mławie, zm. 1953[2]) – polski ksiądz katolicki pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

Wychował się w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, gdzie uczęszczał do szkoły polskiej Pankiewicza-Trojanowskiego, wyższe studia odbył na Politechnice Warszawskiej i Uniwersytecie Paryskim, który ukończył w 1910 roku z dyplomem licencjata praw. Julian Unszlicht brał udział w działalności konspiracyjnej w ramach SDKPiL (do 1905), za co wielokrotnie był ścigany przez policję carską i zmuszony do ucieczki za granicę. Później wystąpił przeciw idei niepodległość Polski, które jego zdaniem wynikało z pochodzenia przywódców – tzw. Litwaków. W 1908 zbliżył się do niepodległościowej części ruchu socjalistycznego[3]. Współpracował z czasopismem Myśl Niepodległa wydawanym przez Andrzeja Niemojewskiego[4].

Z wybuchem I wojny światowej zaciągnął się do wojska francuskiego. Jako jeniec dokonał konwersji na wyznanie katolickie. Wstąpił do seminarium duchownego w Meaux, gdzie w 1924 roku został wyświęcony na kapłana przez biskupa Gaillarda. Jako ksiądz, we Francji pracował wyłącznie dla Polaków[5]. Za zasługi dla odzyskania wolności rząd polski odznaczył go Krzyżem Niepodległości.

Jego brat, Józef Unszlicht, został działaczem partii bolszewickiej i m.in. funkcjonariuszem policji politycznej GPU w ZSRR.

Przypisy

  1. ↑ Józef Warszawski, Studia nad wyznaniowością religijną marszałka Józefa Piłsudskiego. Józef Warszawski 1978, s. 309.
  2. ↑ Grzegorz Krzywiec, Nadwiślański Weininger? Przypadki Juliana Unszlichta (1883-1953), "Zagłada Żydów. Studia i materiały", nr 5, Warszawa 2008, s. 243–257
  3. ↑ Jolanta Żyndul, Parlamentaryzm, konserwatyzm, nacjonalizm. Wydawnictwo Sejmowe 2010, s.165.
  4. ↑ Tomasz Domański, Postawy społeczno-polityczne duchowieństwa diecezji kieleckiej w latach 1864-1914. TKN Kielce 2008, s.199.
  5. ↑ Roman Dzwonkowski, Polska opieka religijna we Francji 1909-1939.Pallottinum 1988, s. 140.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie