Juliana Edelburgis Kubitzki

Juliana Edelburgis Kubitzki CSSE

Juliana Kubitzki Maria Edelburgis Kubitzki
męczennica, zakonnica
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1905 Dąbrówka Dolna
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1945 Żary
Miejsce pochówku	parafialny cmentarz przy Kościele Wniebowzięcia NMP w Żarach ul. 11 Listopada 30
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki)
Śluby zakonne	29 czerwca 1936

Juliana Edelburgis Kubitzki (ur. 9 lutego 1905 w Dąbrówce Dolnej, zm. 20 lutego 1945 w Żarach) – niemiecka zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety (elżbietanek), męczennica okresu II wojny światowej. Błogosławiona Kościoła katolickiego.

Życiorys

Juliana Kubitzki urodziła się 9 lutego 1905 na Górnym Śląsku w rodzinie wielodzietnej jako przedostatnia z sześciorga rodzeństwa Wilhelma i Katarzyny z domu Bieniek^[1]. 14 lutego tegoż roku została ochrzczona w kościele św. Stanisława Biskupa w Fałkowicach^[2]. Jeden z jej braci Piotr, podobnie jak ona wybrał również drogę życia konsekrowanego, ponieważ całe rodzeństwo wychowane było w atmosferze głęboko religijnej^[3].

Mając 24 lata, idąc za głosem powołania wstąpiła 15 września 1929 do Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety^[2]. W następnym roku, 23 kwietnia rozpoczęła nowicjat obierając imię zakonne Maria Edelburgis, a po roku (24 kwietnia 1931) złożyła pierwszą profesję zakonną^[2]. Po zdobyciu w 1932 uprawnień pielęgniarki, 24 września tegoż roku przełożone skierowały ją do placówki zakonnej w Żarach, gdzie służyła pomocą ambulatoryjną^[2]. W latach 1935–1936 opiekowała się osobami starszymi we Wrocławiu przy ul. Rybackiej^[2]. 29 czerwca 1936 złożyła uroczyste śluby wieczyste we Wrocławiu, po których 15 lipca 1936 powróciła do placówki w Żarach, gdzie służyła jej mieszkańcom jako pielęgniarka ambulatoryjna^[2]. Tam zastał ją tragiczny wybuch II wojny światowej.

Męczeństwo

Najtrudniejsze chwile mieszkańcy Żar przeżyli 13 lutego 1945, kiedy do miasta wkroczyła idąca ze wschodu Armia Czerwona^[b]. Następnego dnia radzieccy żołnierze wkroczyli na teren klasztoru sióstr elżbietanek, nakazując jego opuszczenie^[1]. Wraz z innymi prześladowanymi kobietami siostry znalazły się następnie w tymczasowym miejscu schronienia w gospodzie^[1]. Miejsce to okazało się jednak niezbyt bezpieczne, dlatego przebierając się w świeckie ubrania postanowiły udać się na miejscową plebanię, zatrzymując się tam w urządzonej prowizorycznej kaplicy^[1]. Ale również i to miejsce nie było bezpieczne, ponieważ w nocy z 17 na 18 lutego trzy siostry wraz z kilkoma dziewczętami zostały uprowadzone przez czerwonoarmistów^[1]. Kolejny raz żołnierze pojawili się w budynku plebanii 20 lutego. W obawie przed ich napastowaniem siostry udały się na drugie piętro, chroniąc się w grupie starszych osób i dla kamuflażu założyły chustki na głowy^[3]. Zostały jednak przez żołnierzy rozpoznane, a jeden z nich podszedł do siostry Edelburgis i nakazał jej pójść za nim. W obawie przed przykrymi skutkami siostra stanowczo odmówiła^[1]. Czerwonoarmista zagroził jej wówczas śmiercią, jeśli tego nie zrobi. Po ponownej stanowczej odmowie, kilka razy uderzył ją lufą pistoletu w głowę, a następnie wycelował i oddał do niej z małej odległości kilka strzałów^[1]. Siostra straciła przytomność. Zaalarmowany wikariusz przybiegł, aby udzielić umierającej ostatnich sakramentów^[5]. Po kilku chwilach siostra zmarła^[3].

Ciało zastrzelonej siostry położono na podłodze pomieszczenia plebanii^[3]. Pogrzeb zamordowanej odbył się parę dni później 23 lutego^[3]. Pochowana została początkowo obok głównego wejścia miejscowego parafialnego kościoła Wniebowzięcia NMP^[3][6]. W 1947 przeniesiono potajemnie trumnę ze szczątkami siostry na przyparafialny cmentarz^[3]. Uroczystego poświęcenia nagrobnej tablicy pamiątkowej dokonał ks. prał. Tadeusz Dobrucki^[3].

Proces beatyfikacji

Kościół mocą tradycji oraz szacunku do depozytu wiary, złożonego na Krzyżu przez Chrystusa otacza szczególną czcią jego spadkobierców, którzy w jego obronie złożyli swoje życie w ofierze ponosząc śmierć męczeńską. Mając to na uwadze, po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do rozpoznania i sporządzenia listy osób konsekrowanych, które broniąc tego depozytu zostały zamordowane. Początkowo pojedynczo (Maksymilian Maria Kolbe OFMConv., Edyta Stein OCD i bp Michał Kozal), a potem zbiorowo, stopniowo grupując liczne grono męczenników okresu II wojny światowej, kościół wynosił ich na ołtarze. Pierwsza grupa 108 męczenników tego okresu została beatyfikowana 13 czerwca 1999 w Warszawie przez papieża Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki do Polski.

W macierzystym zakonie siostry Edelburgis powstała po jej męczeńskiej śmierci szlachetna myśl, aby uczynić co możliwe w celu wyniesienia jej na ołtarze^[7]. Jednak przez długie lata powojenne ze względów, głównie politycznych w Polsce nie było to możliwe^[7]. Dopiero w 2009 Zarząd Generalny sióstr elżbietanek dysponując stosownymi, zebranymi i uporządkowanymi dokumentami podjął decyzję o wszczęciu postępowania beatyfikacyjnego^[8][9]. Następnie, w lutym 2010 na ręce metropolity wrocławskiego abp. Mariana Gołębiewskiego, siostry elżbietanki zwróciły się z prośbą o wyniesienie na ołtarze dziesięciu swoich sióstr prowincji wrocławskiej, w tym również siostry Juliany Edelburgis Kubitzki^[9].

25 listopada 2011 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu uroczystą mszą świętą został otwarty proces beatyfikacyjny przez abp. Mariana Gołębiewskiego siostry Marii Paschalis Jahn z grupą dziewięciu innych elżbietanek (wśród nich siostry Edelburgis), które poniosły męczeńską śmierć w okresie ostatniej wojny^[10][11][12]. Powołany został specjalny Trybunał Diecezjalny w celu zbadania dokumentacji, świątobliwości życia i okoliczności męczeństwa wszystkich sióstr, a postulatorką procesu została mianowana elżbietanka s. Miriam Zając CSSE^[13]. Specjalnym listem zwrócono się do wiernych z apelem o udostępnienie posiadanych dokumentów mogących dokładniej zbadać życie i działalność sióstr^[14]. 26 września 2015 w archikatedrze wrocławskiej abp. Józef Kupny w uroczystej mszy świętej zakończył proces na szczeblu diecezjalnym^[15] z udziałem czterech z dziesięciu rodzin zamordowanych sióstr, po czym akta zostały przekazane watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych^[16]. 4 grudnia 2015 wydano dekret o ważności procesu diecezjalnego, a w 2019 złożono tzw. Positio, wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej^[17]. Na postulatorkę generalną wyznaczono s. Marię Paulę Zaborowską CSSE^[17]. 24 listopada 2020 odbyła się sesja konsultorów teologicznych, a 1 czerwca 2021 sesja kardynałów i biskupów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, która zaakceptowała propozycje jej beatyfikacji^[17]. 19 czerwca 2021 papież Franciszek podpisał dekret o jej męczeństwie, co otworzyło drogę do beatyfikacji^[18][19]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.

11 czerwca 2022 podczas uroczystej eucharystii w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, kard. Marcello Semeraro, reprezentujący papieża Franciszka dokonał uroczystej beatyfikacji Marii Paschalis Jahn i dziewięciu Towarzyszek, w tym Juliany Edelburgis Kubitzki^[20][21].

Zobacz też

• Dziesięć Towarzyszek ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety
• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Polscy święci i błogosławieni

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ofiary „wyzwolicieli”. [w:] Gość Niedzielny (Gość Wrocławski) [on-line]. wroclaw.gosc.pl, 2015-09-22. [dostęp 2016-02-08].
• Siostry męczenniczki. [w:] Dom rekolekcyjno-pielgrzymkowy Sióstr Elżbietanek w Krzeszowie [on-line]. elzbietankikrzeszow.pl. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-16)].
• ks. Jan Kochel: Świadkowie prawdy z tej ziemi. Męczennice czystości – Siostry Elżbietanki (†1945) – Wrocław. [w:] Szkoła Słowa Bożego [on-line]. ssb24.pl. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)].
• „Bądź wierny, aż do śmierci, a dam ci wieniec życia” (Ap 2,10). zolwr.pl. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-15)].
• Życiorysy. [w:] Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety. Prowincja Warszawska [on-line]. elzbietanki.waw.pl. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-16)].