Julianna z Norwich

Rzeźba "Damy Juliany" przy wejściu do Katedry w Norwich

Juliana z Norwich (ur. 1342, zm. 1416^[1]) – angielska pustelnica, jedna z najważniejszych przedstawicielek mistycyzmu chrześcijańskiego, nazwana przez Thomasa Mertona największą angielską mistyczką i teolożką.

Przypuszczalnie mieszkała w rekluzji przy kościele pw. św. Juliana w Norwich^[2]. Kiedy w 1373 roku ciężko zachorowała, była przekonana o zbliżającej się śmierci, a nawet otrzymała ostatnie namaszczenie, doznała serii szesnastu objawień. Wizje skończyły się, gdy Julianna wyzdrowiała.

Julianna sporządziła listę swoich wizji wraz z krótkim komentarzem (tzw. "Tekst krótki"). Około 20 lat później stworzyła dzieło będące rozwinięciem pierwszego tekstu (tzw. "Tekst długi"). Były to Objawienia Bożego miłosierdzia (Revelations of Divine Love, znane także jako A Revelation of Love – in Sixteen Shewings), według współczesnych badań pierwsza anglojęzyczna książka napisana przez kobietę.

Ze względu na treść trzynastej wizji, która rozmija się z nauką Kościoła katolickiego, a mówi o grzechu i złu, w katolicyzmie nigdy oficjalnie nie zaaprobowano jej kultu^[2]. Juliana odrzucała dogmat o wiecznym potępieniu. Mistyczka uważała, że jest on sprzeczny z ideą miłosierdzia Bożego^[3]. Lokalnie wspominana jest 13 maja^[2][4]. Obecnie wspominana jest w Kościele anglikańskim oraz Reformowanym Kościele Katolickim w Polsce 8 maja.

Przypisy

Bibliografia

• Objawienia Bożej miłości, tłum. A. Gomola, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2007, ISBN 978-83-7033-603-5