Julien Benneteau
_(cropped).jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 grudnia 1981 | |||||||||
| Wzrost | 185 cm | |||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 2000 | |||||||||
| Zakończenie kariery | sierpień 2018 | |||||||||
| Trener | Antoine Benneteau | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 26 (30 kwietnia 2012) | |||||||||
| Australian Open | 3R (2006, 2012, 2013, 2018) | |||||||||
| Roland Garros | QF (2006) | |||||||||
| Wimbledon | 4R (2010) | |||||||||
| US Open | 3R (2009, 2011–2013) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 12 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 5 (3 listopada 2014) | |||||||||
| Australian Open | QF (2007, 2015) | |||||||||
| Roland Garros | W (2014) | |||||||||
| Wimbledon | F (2016) | |||||||||
| US Open | SF (2004, 2007) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Julien Benneteau (ur. 20 grudnia 1981 w Bourg-en-Bresse) – francuski tenisista, zwycięzca French Open 2014 w grze podwójnej, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Londynu (2012) w deblu, reprezentant Francji w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Występując w gronie juniorów wygrał Benneteau US Open z 1999 roku w grze podwójnej wspólnie z Nicolasem Mahutem.
Karierę zawodową rozpoczął w roku 2000, a zakończył podczas US Open 2018[1].
Po kilku latach startów w turniejach niższej rangi (ITF Futures i ATP Challenger Tour) Benneteau awansował do czołowej setki rankingu światowego w 2004 roku. W roku 2008 po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju ATP World Tour, w Casablance. Mecz o tytuł przegrał z rodakiem Gilles'em Simonem. W tym samym roku osiągnął również finał rozgrywek w Lyonie, jednak uległ Robinowi Söderlingowi. W roku 2009 doszedł do finału turnieju w Kitzbühel ponosząc porażkę z Guillermo Garcíą Lópezem, a na początku sezonu 2010 doszedł do finału w Marsylii, przegrywając z Michaëlem Llodrą. W sierpniu 2011 roku Benneteau osiągnął finał rozgrywek w Winston Salem, w którym nie sprostał Johnowi Isnerowi, natomiast w styczniu 2012 roku przegrał z Jarkko Nieminenem w finale turnieju w Sydney[2]. We wrześniu 2012 roku Francuz awansował do kolejnego finału, w Kuala Lumpur, gdzie poniósł porażkę z Juanem Mónaco. Ósmy singlowy finał Francuz osiągnął w lutym 2013 roku w Rotterdamie, gdzie po drodze pokonał Rogera Federera. W pojedynku o tytuł nie sprostał Juanowi Martínowi del Potro. W tym samym sezonie dotarł Francuz, we wrześniu, do finału w Kuala Lumpur ponosząc porażkę w spotkaniu o tytuł z João Sousą. Rok później ponownie był w finale turnieju w Malezji, jednak tym razem był od niego lepszy Kei Nishikori. Najwyższą pozycję w rankingu singlistów Benneteau osiągnął w kwietniu 2012 roku – nr 26.
W grze podwójnej Benneteau wygrał dwanaście turniejów ATP World Tour oraz dziewięć razy był finalistą tych rozgrywek. W czerwcu 2014 roku został mistrzem Rolanda Garrosa, w parze z Édouardem Rogerem-Vasselinem. Finałowy pojedynek para wygrała z Marcelem Granollersem i Marcem Lópezem 6:3, 7:6(1). W 2016 roku został finalistą Wimbledonu. Najwyżej sklasyfikowany w zestawieniu deblistów Benneteau był na 5. miejscu w listopadzie 2014 roku.
W marcu 2010 roku Benneteau zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa przeciwko Niemcom w pojedynku I rundy grupy światowej. Swój deblowy pojedynek z parą Philipp Kohlschreiber-Christopher Kas wygrał partnerując Michaëlowi Llodrze, natomiast w singlu pokonał Benjamina Beckera. Do końca 2012 roku Benneteau wystąpił w trzech meczach singlowych, z których dwa wygrał oraz pięciu spotkaniach deblowych, z których w trzech triumfował.
Na przełomie lipca i sierpnia 2012 roku wspólnie z Richardem Gasquetem zdobył brązowy medal XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich w grze podwójnej. W meczu o trzecie miejsce pokonali debel David Ferrer-Feliciano López 7:6(4), 6:2.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–10)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 25 maja 2008 | Casablanca | Ceglana |  Gilles Simon | 5:7, 2:6 |
| Finalista | 2. | 26 października 2008 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Robin Söderling | 3:6, 7:6(5), 1:6 |
| Finalista | 3. | 24 maja 2009 | Kitzbühel | Ceglana |  Guillermo García-López | 6:3, 6:7(1), 3:6 |
| Finalista | 4. | 21 lutego 2010 | Marsylia | Twarda (hala) | Michaël Llodra | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 27 sierpnia 2011 | Winston-Salem | Twarda |  John Isner | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 15 stycznia 2012 | Sydney | Twarda |  Jarkko Nieminen | 2:6, 5:7 |
| Finalista | 7. | 30 września 2012 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) |  Juan Mónaco | 5:7, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 8. | 17 lutego 2013 | Rotterdam | Twarda (hala) | Juan Martín del Potro | 6:7(2), 3:6 |
| Finalista | 9. | 29 września 2013 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) |  João Sousa | 6:2, 5:7, 4:6 |
| Finalista | 10. | 28 września 2014 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) |  Kei Nishikori | 6:7(4), 4:6 |
Gra podwójna (12–9)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 października 2003 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Michaël Llodra Fabrice Santoro | 7:6(2), 6:3 |
| Finalista | 1. | 12 października 2003 | Lyon | Dywanowa (hala) | Nicolas Mahut |  Jonatan Erlich Andy Ram | 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 29 października 2006 | Lyon | Dywanowa (hala) | Arnaud Clément |  František Čermák Jaroslav Levinský | 6:2, 6:7(3), 10–7 |
| Finalista | 2. | 22 kwietnia 2007 | Monte Carlo | Ceglana | Richard Gasquet | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 3. | 9 marca 2008 | Las Vegas | Twarda | Michaël Llodra | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 4:6, 10–8 |
| Zwycięzca | 4. | 18 października 2009 | Szanghaj | Twarda | Jo-Wilfried Tsonga |  Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 1 listopada 2009 | Lyon | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Arnaud Clément Sébastien Grosjean | 6:4, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 6. | 21 lutego 2010 | Marsylia | Twarda (hala) | Michaël Llodra |  Julian Knowle Robert Lindstedt | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 3. | 15 sierpnia 2010 | Toronto | Twarda | Michaël Llodra | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 3:6 |
| Finalista | 4. | 20 lutego 2011 | Marsylia | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga |  Robin Haase Ken Skupski | 3:6, 7:6(4), 11–13 |
| Finalista | 5. | 13 listopada 2011 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut |  Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 21 kwietnia 2013 | Monte Carlo | Ceglana |  Nenad Zimonjić | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 7:6(4), 14–12 |
| Zwycięzca | 8. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda | Nenad Zimonjić | Mardy Fish Radek Štěpánek | 7:6(5), 7:5 |
| Zwycięzca | 9. | 23 lutego 2014 | Marsylia | Twarda (hala) | Édouard Roger-Vasselin |  Paul Hanley Jonathan Marray | 4:6, 7:6(6), 13–11 |
| Zwycięzca | 10. | 8 czerwca 2014 | French Open, Paryż | Ceglana | Édouard Roger-Vasselin | Marcel Granollers Marc López | 6:3, 7:6(1) |
| Finalista | 6. | 5 października 2014 | Pekin | Twarda |  Vasek Pospisil | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 7:6(6), 5:7, 5–10 |
| Finalista | 7. | 12 października 2014 | Szanghaj | Twarda | Édouard Roger-Vasselin | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 8. | 9 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Édouard Roger-Vasselin | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 4:6, 6:7(1), 3:6 |
| Zwycięzca | 11. | 26 lutego 2017 | Marsylia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Robin Haase Dominic Inglot | 6:4, 6:7(9), 10–5 |
| Finalista | 9. | 25 czerwca 2017 | Londyn | Trawiasta | Édouard Roger-Vasselin | Jamie Murray Bruno Soares | 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 12. | 24 września 2017 | Metz | Twarda (hala) | Édouard Roger-Vasselin | Wesley Koolhof Artem Sitak | 7:5, 6:3 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | – | – | 1R | – | 1R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | – | 3R | 3R | 2R | 1R | 1R | – | 3R | 0 / 13 | 10–13 |
| French Open | – | – | 1R | 1R | 3R | 1R | QF | 1R | 4R | 1R | 2R | 2R | 3R | 3R | 1R | – | 1R | 1R | 2R | 0 / 16 | 16–16 |
| Wimbledon | – | – | – | – | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 4R | 2R | 3R | 2R | 1R | – | 2R | 1R | 2R | 0 / 14 | 11–14 |
| US Open | – | – | – | 1R | 1R | – | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 3R | 3R | 3R | 1R | – | 1R | 1R | 2R | 0 / 14 | 10–14 |
Przypisy
- ↑ Julien Benneteau to end his career this year - Here is where, „Tennis World USA” [dostęp 2018-09-02] (ang.).
- ↑ Jarkko Nieminen tops Julien Benneteau (ang.). W: Associated Press [on-line]. espn.com, 15 stycznia 2012. [dostęp 2017-04-28].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-31] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flaga Finlandii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Carine06, Licencja: CC BY-SA 2.0
Julien Benneteau