Julio González (malarz)

Julio González

La petite faucille (Madryt)
Data i miejsce urodzenia	21 września 1876 Barcelona
Data i miejsce śmierci	27 marca 1942 Arcueil
Dziedzina sztuki	rzeźba, malarstwo
Epoka	surrealizm

Julio González (ur. 21 września 1876 w Barcelonie, zm. 27 marca 1942 w Arcueil) – hiszpański rzeźbiarz i malarz. Wykorzystywał kute i spawane żelazo jako środek wyrazu artystycznego. Inspirowany kubizmem, rosyjskim konstruktywizmem, surrealizmem, tworzył kompozycje abstrakcyjne złożone z prętów i taśm metalowych oraz naturalistyczne, fragmentaryzowane popiersia z arkuszy blachy, np. Kobieta czesząca się (1932), Montserrat (1937).

Życie i twórczość

W 1891 Julio razem ze swoim bratem rozpoczął naukę złotnictwa u swego ojca, który prowadził znane atelier kowalstwa artystycznego. Równolegle uczestniczył w wieczorowych kursach rysunku w Wyższej Szkole Artystycznej w Barcelonie. W 1896 ojciec Julia zmarł i rodzina przeniosła się w 1899 do Paryża. Około 1900 González nawiązał artystyczne kontakty z Pablem Picassem, Georges'em Brakiem, Maxem Jacobem, Joaquínem Torresem Garcíą, Pau Gargallo i Constantinem Brâncușim.

Najpierw postanowił zostać malarzem. W 1908 po śmierci brata przeżył psychiczny kryzys. Przez parę lat żył w odosobnieniu i utrzymywał kontakty jedynie z Picassem i Brancusim. Wówczas zarzucił zupełnie malarstwo i zaczął zarabiać na życie kowalstwem. W 1918 rozpoczął naukę jako spawacz w firmie Renault.

Ze zdobytymi umiejętnościami rzemieślniczymi zaczął tworzyć swoje pierwsze rzeźby z kutego żelaza. Pierwszymi kompozycjami były postacie ludzkie – w klasycznej formie rzeźby tradycyjnej. Od 1923 pracował razem z Pablem Picassem, a około 1928 zachęcił go do pracy w metalu. Picasso natomiast inspirował Gonzáleza do tworzenia ciągle nowych abstrakcyjnych form z różnych materiałów. W 1931 zorganizowali razem z surrealistami wystawę w paryskim Salon des Sur-Indépendants. W 1931 González został członkiem stowarzyszenia artystów Cercle et Carré, później też Abstraction-Création.

W 1933 stworzył swoją najważniejszą rzeźbę Anioł, a w 1935 Siedzącą. W 1937 jego rzeźba La Montserrat pokazana została w pawilonie hiszpańskim na paryskiej wystawie światowej. Słynny Kaktusmann – człowiek-kaktus powstał w 1940.

W ostatnich latach życia González ograniczał się do rysowania, a z powodu ograniczeń materiałowych związanych z wojną – do rzeźb z plasteliny i gipsu.

Ważniejsze wystawy (wybór)

• 1955: Documenta I (Kassel)
• 1956: Museum of Modern Art (Nowy Jork)
• 1957: Kestner-Gesellschaft (Hanower)
• 1959: Documenta II (Kassel)
• 1964: Documenta III (Kassel)
• 1977: Kunsthalle (Mannheim)
• 1983: Akademie der Künste (Berlin)
• 1986: Muzeum Narodowe Centrum Sztuki Królowej Zofii (Madryt)
• 1990: Whitechapel Art Gallery (Londyn)
• 2003: Neues Museum Weserburg (Brema)
• 2004: Museu d’Art Contemporani, (Barcelona/Lublana)
• 2005: IVAM Museo Esteban Vicente (Segowia)
• 2006: Lehmbruck Museum (Duisburg/Zurych)
• 2009: Muzeum Narodowe Centrum Sztuki Królowej Zofii (Madryt)

Linki zewnętrzne

• Guggenheim Museum biography. guggenheimcollection.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-09)]. (ang.)