Julio Guillén Tato

	Julio Guillén Tato
	Julio Guillén Tato
	; Julio Guillén Tato (po lewej) z Manuelem de la Sierra podczas zawodów o Puchar Gordona Bennetta w 1923 roku
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1897 ; Alicante
Data i miejsce śmierci	27 listopada 1972 ; Madryt
Zawód, zajęcie	marynarz, lotnik, baloniarz
	Odznaczenia

Julio Guillén Tato (ur. 5 sierpnia 1897 w Alicante, zm. 27 listopada 1972 w Madrycie) – hiszpański kontradmirał, dyrektor Museo Naval w Madrycie, uczestnik zawodów o Puchar Gordona Bennetta w 1923 roku.

Życiorys

Był synem malarza i profesora rysunku Heliodora Guilléna Pedemontiego. W czerwcu 1907 roku zdał egzamin wstępny do Instituto General y Técnico w Alicante, a sześć lat później do Escuela Naval Militar w San Fernando. Służył w marynarce, awansując na porucznika (1919). W 1920 roku przeniósł się do batalionu lotnictwa morskiego, a gdy rok później powstała Escuela de Aeronáutica Naval (Szkoła Lotnictwa Morskiego) w Barcelonie, został jej studentem. W 1921 roku rozpoczął naukę latania balonem, a następnie sterowcem (1922). Brał udział w walkach podczas wojny w Maroku przeciwko Republice Rifu, za co otrzymał (1923) Krzyż Zasługi Morskiej z odznaką czerwoną i Medal Marokański (Medalla de Marruecos con pasadores de Tetuán y Melilla). W 1923 roku brał udział w zawodach o Puchar Gordona Bennetta. Dwa lata później pełnił funkcję oficera odpowiedzialnego za sekcję balonową w Escuela de Aeronáutica Naval, a w 1926 roku został głównym pilotem sekcji sterowców^[1]. W 1928 roku został członkiem komisji nadzorującej budowę repliki karaweli Santa María. Po ukończeniu budowy jako dowódca okrętu odprowadził go z Kadyksu do Sewilli na Wystawę Iberoamerykańską^[2]. Od 1932 roku pełnił funkcję dyrektora Museo Naval w Madrycie. Od sierpnia do listopada 1936 roku był więziony w Cârcel Modelo, a w listopadzie został zwolniony z marynarki przez prezydenta Azanę. Po ucieczce z więzienia schronił się w polskiej ambasadzie w Madrycie. Wywieziony do Walencji został ewakuowany w kwietniu 1937 roku statkiem ORP „Wilia” do Polski^[3]. 23 maja tego samego roku wrócił i zamieszkał w Kadyksie. W październiku 1941 roku został zrehabilitowany^[4] i wrócił do pracy jako dyrektor Muzeum. Instytucją tą zarządzał do 1972 roku^[5]. W 1959 roku awansował na kontradmirała^[6].

Udział w zawodach o Puchar Gordona Bennetta

23 września 1923 roku z porucznikiem Manuelem de la Sierra brał udział w zawodach o Puchar Gordona Bennetta na balonie Hesperia. Zawody rozgrywano w trudnych warunkach, padał deszcz i wiał silny wiatr. Hesperia lądował w Holandii po locie na odległość 325 km i zajął 4 miejsce. Był to duży sukces i został nagrodzony 24 lutego 1924 roku Krzyżem Zasługi Morskiej z odznaką czerwoną oraz w 1931 roku Medalem Lotniczym (Medalla Aérea). Zawody miały tragiczny przebieg. Zginęło 5 zawodników, w tym jeden z Hiszpanii^[7].

Życie prywatne

15 października 1924 roku ożenił się z Marią de los Ángeles Salvetti y Sandoval. Z tego związku urodziło się czworo dzieci: Fernando, Julio, María de los Ángeles i Jorge^[6].

Przypisy

↑ César O’DonnellC.O.’D. Torroba César O’DonnellC.O.’D., Medallas Aéreas en la Aeronáutica Naval española, „Aeroplano” (27), 2009, s. 162–171 .
↑ JoaquínJ. Ñeco JoaquínJ., Almirante D. Julio Guillén Tato, una vida dedicada al mar, Hoja del Lunes, 31 maja 2017 [dostęp 2020-07-02] (hiszp.).
↑ Jan StanisławJ.S. Ciechanowski Jan StanisławJ.S., Azyl dyplomatyczny w Poselstwie Rzeczypospolitej Polskiej w czasie hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939), „Przegląd Historyczny” (91), 2000, s. 551–584 .
↑ Gonzalo PasamarG.P. Alzuria Gonzalo PasamarG.P., Ignacio PeiróI.P. Martín Ignacio PeiróI.P., Diccionario Akal de Historiadores españoles contemporáneos, Ediciones AKAL, 24 maja 2002, s. 319, ISBN 978-84-460-1489-8 [dostęp 2020-07-04] (hiszp.).
↑ Museo Naval: Historia, Armada Española [dostęp 2020-07-04] (hiszp.).
↑ ^a ^b Fernando de la GuardiaF.G. Salvetti Fernando de la GuardiaF.G., JULIO F. GUILLÉN TATO;CONTRALMIRANTE, MIEMBRODE NÚMERO DE LAS REALES ACADEMIAS ESPAÑOLA Y DE LA HISTORIA Y DIRECTOR DEL MUSEO NAVAL [dostęp 2020-07-02] .
↑ Julio Fernando Guillén y Tato, Real Academia de la Historia [dostęp 2020-07-02] .

Linki zewnętrzne

Zdjęcie w zbiorach NAC

[1] César O’DonnellC.O.’D. Torroba César O’DonnellC.O.’D., Medallas Aéreas en la Aeronáutica Naval española, „Aeroplano” (27), 2009, s. 162–171 .

[2] JoaquínJ. Ñeco JoaquínJ., Almirante D. Julio Guillén Tato, una vida dedicada al mar, Hoja del Lunes, 31 maja 2017 [dostęp 2020-07-02] (hiszp.).

[3] Jan StanisławJ.S. Ciechanowski Jan StanisławJ.S., Azyl dyplomatyczny w Poselstwie Rzeczypospolitej Polskiej w czasie hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939), „Przegląd Historyczny” (91), 2000, s. 551–584 .

[4] Gonzalo PasamarG.P. Alzuria Gonzalo PasamarG.P., Ignacio PeiróI.P. Martín Ignacio PeiróI.P., Diccionario Akal de Historiadores españoles contemporáneos, Ediciones AKAL, 24 maja 2002, s. 319, ISBN 978-84-460-1489-8 [dostęp 2020-07-04] (hiszp.).

[5] Museo Naval: Historia, Armada Española [dostęp 2020-07-04] (hiszp.).

[:0-6] Fernando de la GuardiaF.G. Salvetti Fernando de la GuardiaF.G., JULIO F. GUILLÉN TATO;CONTRALMIRANTE, MIEMBRODE NÚMERO DE LAS REALES ACADEMIAS ESPAÑOLA Y DE LA HISTORIA Y DIRECTOR DEL MUSEO NAVAL [dostęp 2020-07-02] .

[7] Julio Fernando Guillén y Tato, Real Academia de la Historia [dostęp 2020-07-02] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne