Julius Harris

Julius W. Harris (ur. 17 sierpnia 1923 w Filadelfii – zm. 17 października 2004 w Los Angeles) – czarnoskóry^[1] aktor amerykański kojarzony głównie z rolą w filmie o przygodach Jamesa Bonda Żyj i pozwól umrzeć (1973), w którym zagrał Tee Hee; jednego z wrogów agenta 007; mającego stalową protezę ramienia zakończoną szczypcami.

Zanim został aktorem pracował jako sanitariusz i pielęgniarz, a także jako portier w Nowym Jorku. Na ekranie zadebiutował w 1964 rolą w filmie o życiu Afroamerykanów pt. Nothing But a Man. W ciągu ponad 30 lat aktorskiej kariery pojawił się w ok. 60 filmach i serialach telewizyjnych.

Zmarł na zawał serca w swoim domu w dzielnicy Woodland Hills w Los Angeles w wieku 81 lat.

Wybrana filmografia

• Niewolnicy (1969) jako Shadrach
• Odlot (1972) jako Scatter
• Wielka wygrana Shafta (1972) jako Bollin
• Żyj i pozwól umrzeć (1973) jako Tee Hee Johnson
• Długi postój na Park Avenue (1974) jako inspektor Daniels
• Zróbmy to jeszcze raz (1975) jako Bubbletop Woodson
• Zwycięstwo nad Entebbe (1976) jako Idi Amin
• King Kong (1976) jako Boan
• Pogoda dla bogaczy (1976; serial TV) jako Augie
• Wyspy na Golfsztromie (1977) jako Joseph
• W poszukiwaniu idealnego kochanka (1977) jako Black Cat
• Fala zbrodni (1985) jako Hardened Convict
• Żony Hollywoodu (1985; serial TV) jako Reverend Daniel
• Obyczajówka (1986) jako Jesse
• Stara wiara (1987) jako Coot
• Decydująca runda (1988; inny polski tytuł – Ostateczna rozgrywka) jako Tony Leone
• Człowiek ciemności (1990) jako grabarz
• Harley Davidson i Marlboro Man (1991) jako ojciec Jimmy’ego Jilesa
• Maniakalny glina 3 (1993) jako Houngan

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Julius W. Harris w bazie IMDb (ang.)
• Julius W. Harris w bazie Filmweb