Juliusz Albinowski

Juliusz Fryderyk Albinowski

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1856 Tarnów
Data i miejsce śmierci	2 listopada 1929 Lwów
Przebieg służby
Lata służby	1876–1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa

Grobowiec Juliusza Albinowskiego

Juliusz Fryderyk Albinowski (ur. 5 marca 1856 w Tarnowie, zm. 2 listopada 1929 we Lwowie) – doktor prawa, generał audytor cesarskiej i królewskiej Armii i generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 5 marca 1856 w Tarnowie, w rodzinie Marcela, ówczesnego zastępcy kierownika Okręgowej Komisji dla podstawowej ulgi^[1], w 1870 komisarza skarbu 3. klasy w c. k. Powiatowej Dyrekcji Skarbu w Samborze^[2], w 1873 asesora w c. k. Sądzie powiatowym w sprawach dochodów skarbowych w Krakowie^[3], a w 1875 sekretarza w c. k. Krajowej Dyrekcji Skarbu i zastępcy asesora skarbowego w c. k. Sądzie wyższym w sprawach dochodów skarbowych we Lwowie^[4].

Uczył się kolejno w gimnazjum w Samborze, w Krakowie i we Lwowie, gdzie zdał egzamin maturalny. Następnie studiował na Wydziele Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie^[5]. 30 września 1876 wstąpił do cesarskiej i królewskiej Armii, początkowo do 30 Galicyjskiego Pułku Piechoty we Lwowie. W 1896 posiadał już stopień pułkownika, w 1904 awansowany do stopnia generała audytora (niem. General-Auditor). W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim i włoskim.

25 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała podporucznika audytora i zaliczony do Rezerwy armii^[6]. Pełnił funkcję przewodniczącego komisji weryfikacyjnej dla oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. 1 marca 1921 został powołany do służby czynnej oraz zatwierdzony w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia 1920 w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej^[7]. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku^[8]. 11 czerwca 1921 w częściowej zmianie dekretu L. 2626 z dnia 1 marca 1921 o przeniesieniu w stały stan spoczynku został mianowany z dniem 1 kwietnia 1921 tytularnym generałem porucznikiem Korpusu Sądowego^[9]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji^[10].

Mieszkał we Lwowie przy ulicy Potockiego 27. Był założycielem i pierwszym prezesem Związku Oficerów W.P. w Stanie Spoczynku we Lwowie. Napisał wydaną w 1914 we Lwowie broszurę Nowa ustawa o urzędnikach zarządów dóbr. Zmarł 2 listopada 1929 we Lwowie^[11]. Pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim.

Był żonaty z Bronisławą^[12], autorką poradników gospodarskich i książek kucharskich^[13], z którą miał syna i córkę Zofię Albinowską-Minkiewiczową, znaną malarkę.

Przypisy

Bibliografia

• Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielk. księstwem krakowskiem na rok 1870. Lwów: c. k. galicyjska drukarnia rządowa, 1870. (pol.).
• Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielkiem księstwem krakowskiem na rok 1873. Lwów: Drukarnia E. Winiarza, 1873. (pol.).
• Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielkiem księstwem krakowskiem na rok 1875. Lwów: Drukarnia A. J. O. Rogosza, 1875. (pol.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Ossolineum, 1988. ISBN 83-04-02817-4.
• Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.