Juliusz Gromczakiewicz

Juliusz Cezar Gromczakiewicz
Ilustracja
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1891
Kraków

Data śmierci

11 lutego 1944

Przebieg służby
Lata służby

1913–1940

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie we Francji

Jednostki

6 pułk artylerii polowej
4 pułk artylerii ciężkiej
8 pułk artylerii ciężkiej
1 Pomorski pac

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
kampania francuska

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941) Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Juliusz Cezar Gromczakiewicz[a] (ur. 27 listopada 1891 w Krakowie, zm. 11 lutego 1944) – oficer artylerii cesarskiej i królewskiej armii, Wojska Polskiego i Wojska Polskiego we Francji, kawaler Orderu Virtuti Militari, uczestnik I i II wojny światowej oraz wojny z bolszewikami.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Laurentego i Heleny ze Świbów[3]. Absolwent c. k. gimnazjum w Dębicy[3], w którym w 1912 złożył maturę[4]. W 1913 został powołany do c. i k. armii i wcielony do pułku haubic polowych nr 10 w Przemyślu. W szeregach tego pułku (przemianowanego później na pułk haubic polowych nr 24 i pułk artylerii polowej nr 124) walczył na froncie włoskim[3]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy artylerii: chorążego (1 lipca 1916) i podporucznika (1 stycznia 1917)[1][2].

W 1918 wstąpił ochotniczo do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do Stacji Zbornej i Uzupełnień Formacji Artylerii w Krakowie. Na początku grudnia zdemobilizowany. Ponownie przyjęty do wojska w czerwcu 1919 i skierowany do 3. baterii 6 pułku artylerii polowej. Później wyznaczony został na stanowisko adiutanta. Na stanowisku dowódcy baterii walczył w obronie Śląska Cieszyńskiego, a następnie na frontach wojny polsko-bolszewickiej. Za wybitne zasługi w czasie odpierania ataków nieprzyjaciela w walkach pod Białkami i Firlejówką odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3][5]. 14 listopada 1920, jako przedstawiciel macierzystego pułku, wziął udział w ceremonii wręczenia Józefowi Piłsudskiemu buławy marszałkowskiej[6].

Po wojnie pozostał w zawodowej służbie wojskowej w 6 pułku artylerii polowej w Krakowie[7][8][9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 291. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W styczniu 1927 został przeniesiony z 6 pap do 4 pułku artylerii ciężkiej w Łodzi na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy II dywizjonu w Częstochowie[11]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień major ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 40. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy II dywizjonu[13]. 26 kwietnia 1930 został przeniesiony do 8 pułku artylerii ciężkiej w Toruniu na stanowisko kwatermistrza[3][14]. W maju 1933 został przesunięty na stanowisko dowódcy dywizjonu[3][15]. W sierpniu 1935 został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Stryju[3][16]. Na tym stanowisku pozostał do 1939[17].

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji i został dowódcą I dywizjonu w 1 pułku artylerii ciężkiej. Walczył na Linii Maginota, w bitwie w rejonie Dieuze, o utrzymanie kanału Marna–Ren, w bitwach pod Baccarat i Saint-Die. 22 czerwca 1940 dostał się do niewoli niemieckiej. Początkowo przebywał w Oflagu XVII A Edelbach[3][18]. 25 września 1940 został przeniesiony do Oflagu XXI, a 27 maja 1942 do Oflagu II D Gross-Born[19]. Zmarł 11 lutego 1944. Akt zgonu wystawił urząd miasta Berlina[18][b]. Został mianowany na stopień podpułkownika[3][20].

Juliusz Gromczakiewicz był żonaty z Olgą z Wieczorkowskich, z którą miał córkę Ewę (ur. 1916)[3].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. W ewidencji c. i k. Armii figurował jako Julian Gromczakiewicz[1][2].
  2. Według Eligiusza Tomkowiaka zmarł w 1943 w Krems an der Donau, w północno-wschodniej Austrii[3]. Marian Zgórniak podał, że Juliusz Gromczakiewicz został przeniesiony z Oflagu XVII A do obozu „wrześniowców” polskich. W czasie jednego z nalotów alianckich został ranny i niedługo potem zmarł, przypuszczalnie na raka gardła w 1943[20].

Przypisy

  1. a b Ranglisten 1917 ↓, s. 894, 990.
  2. a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1104, 1217.
  3. a b c d e f g h i j k l m Tomkowiak 1991 ↓, s. 48.
  4. Sprawozdanie 1912 ↓, s. 58-59.
  5. Kuś 1929 ↓, s. 26.
  6. a b Kuś 1929 ↓, s. 28.
  7. Spis oficerów 1921 ↓, s. 287, 640.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 725, 819.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 648, 742.
  10. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 197.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926 roku, s. 455.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 412, 456.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 109.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 99, tu ogłoszono przeniesienie mjr. Gromczakiewicza na stanowisko rejonowego inspektora koni w Toruniu i mjr. Wacława Brzozowskiego na stanowisko rejonowego inspektora koni w Stryju.
  17. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 161, 863.
  18. a b Straty ↓.
  19. Straty ↓, numer jeńca „11444”.
  20. a b c d Zgórniak 1960 ↓, s. 633.
  21. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 412.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 14.
  23. a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1217.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Croix de Guerre 1939-1945 ribbon.svg
Autor: Borodun, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Croix de Guerre 1939-1945 (France)
AUT KuK Kriegsbande BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
AUT Karl-Truppenkreuz BAR.svg
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
Juliusz Gromczakiewicz, ppłk, kawaler VM.jpg
Juliusz Gromczakiewicz, ppłk, kawaler Orderu Virtuti Militari 5 kl.
POL Krzyż Walecznych (1941) 4r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (194) nadany czterokrotnie.