Juliusz Hoffmann
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1880 |
|---|---|
| Data śmierci | 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small} | |
Juliusz Ernest Hoffmann (ur. 25 sierpnia 1880 w Złoczowie, zm. 1962) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 25 sierpnia 1880 w Złoczowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Ferdynanda[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 1 grudnia 1919 został mianowany kapitanem w piechocie. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie X Brygady Piechoty[2]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Nadal pełnił służbę w Dowództwie X Brygady Piechoty[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie 5 Dywizji Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 40 Pułk Piechoty. W tym czasie przysługiwał mu obok stopnia wojskowego tytuł „adiutant sztabowy”[4].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 36. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal 40 pp. W dalszym ciągu przysługiwał mu tytuł adiutanta sztabowego[5]. 1 listopada 1922 został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, a jego oddziałem macierzystym był 26 Pułk Piechoty we Lwowie. Od tego czasu przysługiwał mu obok stopnia wojskowego tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[6]. W 1923 zajmował w DOK VI stanowisko szefa Oddziału IV Sztabu[7]. 31 marca 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W tym czasie służył w macierzystym 26 pp[9]. W 1925 pełnił służbę na stanowiku dowódcy I batalionu 26 pp[10][11]. W maju 1926 został przeniesiony do 54 Pułku Piechoty w Tarnopolu na stanowisko dowódcy III batalionu[12], a w maju 1927 do 28 Pułku Piechoty w Łodzi na stanowisko dowódcy I batalionu[13]. Z dniem 30 września 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[14]. Mieszkał w Suchodole[15].
Jako emerytowany oficer w 1932 został wylosowany sędzią sądu przysięgłych we Lwowie[16].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 22 lutego 1921[17]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie 22 grudnia 1962 za zasługi położone w długoletniej pracy społecznej[18]
- Krzyż Walecznych[19]
Przypisy
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-06-06]..
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 100 z 31 grudnia 1919 roku, poz. 4411.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 766.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 136.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 27.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 1 listopada 1922 roku, s. 820.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 97, 200, 399.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 186, 343.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 268.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 22 maja 1926 roku, s. 165.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 145.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 892.
- ↑ Kalendarz rozpraw przed sądem przysięgłych we wrześniu. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 193 z 25 sierpnia 1932.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921 roku, s. 341.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 13, Nr 3 z 17 lipca 1965.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 97, 200.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).