Juliusz Kłos

Juliusz Kłos
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia8 sierpnia 1881
Warszawa
Data i miejsce śmierci5 stycznia 1933
Wilno
Zawód, zajęciearchitekt

Juliusz Kłos (ur. 8 sierpnia 1881 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1933 w Wilnie) – polski architekt, historyk architektury, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, kierownik Wydziału I architektury i opieki nad krajobrazem w Ministerstwie Sztuki i Kultury w 1919 roku[1].

Życiorys

Od 1920 był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca Piotra Skargi Uniwersytetu Stefana Batorego. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety oraz odsłonił krużganki.

Badał podziemia Katedry Świętego Stanisława, gdzie w 1931 roku odkrył wraz z prof. Lorentzem grób króla Aleksandra Jagiellończyka. Badał i inwentaryzował architektoniczne zabytki północno-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).

Nagrobek Juliusza Kłosa na cmentarzu na Rossie w Wilnie

Zmarł na atak serca w drodze z pracy do domu. Pochowany został na Cmentarzu Na Rossie.

Realizacje

  • Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w Brasławiu i Duniłowiczach w okresie II Rzeczypospolitej. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu.
  • Zaprojektował kryptę-mauzoleum pod katedrą w Wilnie
  • kościół w Mieżanach
  • kompleks koszar w Berezweczu
  • Zaprojektował loggie na Wydziale Sztuk Pięknych wznoszącą się od strony Ogrodu Bernardyńskiego w Wilnie
  • remont i restauracja kościoła św. Ignacego Loyoli w Wilnie
  • Zaprojektował hełmy na kościele Trynitarzy w Wilnie
  • Przebudował Teatr Reduta na Pohulance
  • Prowadził wykopaliska archeologiczne podziemi barbakanu przed Ostrą Bramą oraz baszty na Górze Zamkowej.
  • Prowadził nadzór nad restauracją Ostrej Bramy, kościoła św. Teresy w Wilnie, prezbiterium kościoła Bernardynów, dziedzińca Skargi na Uniwersytecie w Wilnie.
Kolonia urzędnicza w Brasławiu, budynki w stylu zakopiańskim

Publikacje

  • Wilno. Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego. Wydanie trzecie poprawione po zgonie autora, Wilno 1937.

Przypisy

  1. Dariusz Marciniec, Ministerstwo Sztuki i Kultury Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1918-1922, w: Rocznik Łódzki, T. 63 (2015), s. 95.

Bibliografia

  • Hanna Krzyżanowska, Kłos Juliusz, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ​ISBN 83-7177-416-8​.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Nagrobek Juliusza Kłosa.jpg
Autor: Mar2225, Licencja: CC BY 4.0
Nagrobek profesora Uniwersytetu Stefana Batorego Juliusza Kłosa na cmentarzu na Rossie w Wilnie.
Juliusz Kłos.jpg
Juliusz Kłos