Juliusz Kałużniacki

Juliusz Kałużniacki
Data i miejsce urodzenia25 stycznia 1869
Aumühl, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci16 listopada 1928
Bytom
Zawód, zajęcieprawnik
Narodowośćpolska
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Juliusz Kałużniacki (ur. 25 stycznia 1869 w Aumühl, zm. 16 listopada 1928 w Bytomiu) – polski prawnik karnista, sędzia.

Życiorys

Urodził się w 1869 na obszarze austriackiej Styrii[1]. Kształcił się we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[1]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby wymiaru sprawiedliwości Austro-Węgier. Przez ok. 20 lat był sędzią na obszarze Małopolski Wschodniej[1]. W 1917 został mianowany radcą dworu i pierwszym prokuratorem państwa[1]

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Od 1919 pracował jako sędzia w Poznaniu i organizator sądownictwa w Wielkopolsce[1]. Działał na obszarze przekładu niemieckiego postępowania karnego i innych ustaw z języka niemieckiego[1]. Pełnił funkcję prezesa senatu Sądu Apelacyjnego w Poznaniu[1][2]. Od 1922 był członkiem Trybunału Rozjemczego dla spraw Górnego Śląskiego jako sędzia rozjemczy przy komisji mieszanej[1]. Zasiadał w Komisji Kodyfikacyjnej[3].

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Zmarł 16 listopada 1928 w Bytomiu[1][5].

Jego córką była Jadwiga (po mężu Szymańska), synem Roman, a pasierbem Roman Dziarski[1].

Publikacje

  • Ustawa karna (1921)
  • Ustawy byłej Dzielnicy Pruskiej, t. I: Ustawa karna (1921)
  • Kodeks karny obowiązujący na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej Polskiej (1924)
  • Postępowanie karne obowiązujące na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej Polskiej. Zbiór ustaw i rozporządzeń, dotyczących ustroju sądownictwa i procesu karnego z orzecznictwem Sądu Najwyższego (1924, współautor: Ryszard Leżański)
  • Postępowanie karne obowiązujące na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej Polskiej (1926)

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Z żałobnej karty. Ś. p. Juliusz Kałużniacki. „Dziennik Poznański”, s. 6, nr 267 z 18 listopada 1928. 
  2. Piotr Dariusz Zakrzewski. Przesłanka „bezpośredniości zmierzania” przy usiłowaniu nieudolnym a tzw. usiłowanie bezwzględnie nieudolne. „Czasopismo prawa karnego i nauk penalnych”. 4, s. 88, 2011. ISSN 1506-1817. 
  3. Komisja tworzenia dobrego prawa. palestra.pl. [dostęp 2015-09-29].
  4. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.
  5. Règles du droit pénal polonais dans la période de l’entre-deux-guerres (fr.). wuj.pl. s. 46. [dostęp 2015-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Media użyte na tej stronie

Godło II Rzeczypospolitej.png
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)