Juliusz Kałużniacki
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 25 stycznia 1869 Aumühl, Austro-Węgry | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 listopada 1928 Bytom | |
| Zawód, zajęcie | prawnik | |
| Narodowość | polska | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Juliusz Kałużniacki (ur. 25 stycznia 1869 w Aumühl, zm. 16 listopada 1928 w Bytomiu) – polski prawnik karnista, sędzia.
Życiorys
Urodził się w 1869 na obszarze austriackiej Styrii[1]. Kształcił się we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[1]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby wymiaru sprawiedliwości Austro-Węgier. Przez ok. 20 lat był sędzią na obszarze Małopolski Wschodniej[1]. W 1917 został mianowany radcą dworu i pierwszym prokuratorem państwa[1]
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Od 1919 pracował jako sędzia w Poznaniu i organizator sądownictwa w Wielkopolsce[1]. Działał na obszarze przekładu niemieckiego postępowania karnego i innych ustaw z języka niemieckiego[1]. Pełnił funkcję prezesa senatu Sądu Apelacyjnego w Poznaniu[1][2]. Od 1922 był członkiem Trybunału Rozjemczego dla spraw Górnego Śląskiego jako sędzia rozjemczy przy komisji mieszanej[1]. Zasiadał w Komisji Kodyfikacyjnej[3].
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Zmarł 16 listopada 1928 w Bytomiu[1][5].
Jego córką była Jadwiga (po mężu Szymańska), synem Roman, a pasierbem Roman Dziarski[1].
Publikacje
- Ustawa karna (1921)
- Ustawy byłej Dzielnicy Pruskiej, t. I: Ustawa karna (1921)
- Kodeks karny obowiązujący na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej Polskiej (1924)
- Postępowanie karne obowiązujące na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej Polskiej. Zbiór ustaw i rozporządzeń, dotyczących ustroju sądownictwa i procesu karnego z orzecznictwem Sądu Najwyższego (1924, współautor: Ryszard Leżański)
- Postępowanie karne obowiązujące na Ziemiach Zachodnich Rzeczypospolitej Polskiej (1926)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Z żałobnej karty. Ś. p. Juliusz Kałużniacki. „Dziennik Poznański”, s. 6, nr 267 z 18 listopada 1928.
- ↑ Piotr Dariusz Zakrzewski. Przesłanka „bezpośredniości zmierzania” przy usiłowaniu nieudolnym a tzw. usiłowanie bezwzględnie nieudolne. „Czasopismo prawa karnego i nauk penalnych”. 4, s. 88, 2011. ISSN 1506-1817.
- ↑ Komisja tworzenia dobrego prawa. palestra.pl. [dostęp 2015-09-29].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.
- ↑ Règles du droit pénal polonais dans la période de l’entre-deux-guerres (fr.). wuj.pl. s. 46. [dostęp 2015-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Media użyte na tej stronie
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)