Juliusz Kania

Grób Juliusza Kani na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Juliusz Kania pseud. Julek, Antek (ur. 21 lutego 1910 w Stawiszczach w powiecie taraszczańskim w guberni kijowskiej, zm. 16 października 1942 w Warszawie) – działacz KPP i PPR, oficer GL.

Syn inżyniera rolnika Michała i Anny ze Skarżyńskich. W 1929 ukończył Techniczną Szkołę Kolejową w Brześciu i podjął pracę w łomżyńskim Powiatowym Wydziale Drogowym. 1931-1932 odbywał służbę wojskową w szkole podchorążych w Cieszynie, otrzymując stopień starszego strzelca podchorążego. W Warszawie zaprzyjaźnił się ze studentem Witoldem Trylskim i pod jego wpływem wstąpił do KPP. Pracownik komórki technicznej Wydziału Lewicy Związkowej KC KPP i agitator młodzieżowy. Od 1933 kreślarz w fabryce Skody – późniejszych Państwowych Zakładach Lotniczych, zdał eksternistycznie maturę. Uczestnik kampanii wrześniowej. Na przełomie 1939/1940 związał się z konspiracyjnymi organizacjami komunistycznymi, a na początku 1942 wstąpił do PPR i rozpoczął pracę w jej Centralnej Technice. Zorganizował drukarnię w swoim mieszkaniu, gdzie złożono kilka pierwszych drukowanych numerów pisma PPR "Trybuny Wolności". Latem 1942 został mianowany dowódcą GL Okręgu Warszawa, prowadząc szkolenia i prace organizacyjne. 29 września 1942 został aresztowany wraz z siostrą przez gestapo i po brutalnym śledztwie powieszony w publicznej egzekucji wśród 50 ofiar. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera C6-2-3)^[1]. 11 października 1946 uchwałą Prezydium KRN został odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny t. XI, Wrocław-Warszawa-Kraków 1964-1965.
• Edward Gronczewski, Walczyli o Polskę Ludową, Warszawa 1982.