Juliusz Kozolubski

Juliusz Kozolubski
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1897
Wiener Neustadt

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1964
Londyn

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

83 Pułk Piechoty

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Juliusz Marcin Kozolubski[a] (ur. 3 czerwca 1897 w Wiener Neustadt, zm. 14 listopada 1964 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Polskich Sił Zbrojnych i inspektor Policji Państwowej oraz historyk wojskowości.

Życiorys

Urodził się 3 czerwca 1897 w Wiener Neustadt[2][3], w rodzinie Marcina, wachmistrza, instruktora jazdy konnej w Terezjańskiej Akademii Wojskowej i Franciszki z Jasińskich[4]. W 1907 rozpoczął naukę w c. k. Wyższym Gimnazjum w Drohobyczu. 17 stycznia 1916 zdał egzamin dojrzałości, przyśpieszony, dla uczniów pełniących służbę wojskową[5].

W latach 1919-1920 ukończył kurs w École spéciale militaire de Saint-Cyr we Francji[6]. 14 listopada został odkomenderowany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu normalnego 1921/23[7]. Był „jednym z najzdolniejszych” wśród słuchaczy kursu, „cieszącym się ogólną sympatią i powszechnym uznaniem”[8]. Był powszechnie nazywany „omnibusem”[9]. Z dniem 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Wojskowego Instytutu Geograficznego[10], a później do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie[11][12]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 226. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W październiku 1925 został przydzielony do Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego[14][15][16][17]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 83 Pułku Piechoty w Kobryniu[18]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Głównego na stanowisko referenta[19][20][21]. W 1933 ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie[22]. Z dniem 1 kwietnia 1934 został przeniesiony do Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego (8 listopada tego roku przemianowany na Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy) na stanowisko szefa Wydziału Prasowego[23]. Z dniem 1 maja 1935 został przydzielony do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na sześciomiesięczną praktykę[24]. 12 lipca 1935 uczestniczył w odprawie komendantów wojewódzkich Policji Państwowej, jako oficer do szczególnych zleceń Komendy Głównej PP. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty[25]. 23 stycznia został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki szefa sztabu Komendy Głównej PP, a 1 kwietnia 1936 zatwierdzony na tym stanowisku i mianowany inspektorem PP. W tym samym czasie został przeniesiony do rezerwy Wojska Polskiego[26].

Zmarł 14 listopada 1964 w Londynie[3].

Życie prywatne

26 października 1920 ożenił się ze Stanisławą Smoleń[22]. Miał dwoje dzieci[27].

Ordery i odznaczenia

Publikacje

Uwagi

  1. ↑ 1 czerwca 1935 ogłoszono sprostowanie imienia kpt. dypl. mgr. Juliusza Kozolubskiego z „Juliusz” na „Juliusz Marcin”[1].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 62.
  2. ↑ Sprawozdanie 1916 ↓, s. 50.
  3. ↑ a b Litwiński 2007 ↓, s. 127.
  4. ↑ a b Nadanie medalu nie zostało ogłoszone w Monitorze Polskim. Odznaczenie wysłano 20 czerwca 1939. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-04-05]..
  5. ↑ Sprawozdanie 1916 ↓, s. 6, 50, 60.
  6. ↑ Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 568.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 134, 426, 1500.
  8. ↑ Romeyko 1983 ↓, s. 125, 182.
  9. ↑ Romeyko 1983 ↓, s. 163.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 585.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 35, 130, 367.
  12. ↑ Romeyko 1983 ↓, s. 182.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 174.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 23 października 1925 roku, s. 590.
  15. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 15.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 134, 204.
  17. ↑ Herbst 1970 ↓, s. 42, błędnie 15 października 1926.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 49, 422.
  21. ↑ Romeyko 1983 ↓, s. 359.
  22. ↑ a b c d Łoza 1938 ↓, s. 379.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 57.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 341.
  26. ↑ Litwiński 2007 ↓, s. 128-129.
  27. ↑ Herbst 1970 ↓, s. 42.
  28. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 49.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.