Juliusz Ostoja-Zagórski
.jpg) Rtm. Juliusz Ostoja-Zagórski (1916) | |
 major kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 5 Szwadron Kawalerii, |
| Stanowiska | dowódca szwadronu, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Juliusz Ostoja-Zagórski (ur. 1 stycznia 1878 w Szyszygórach, zm. 23 czerwca 1919 w Gdańsku) – major kawalerii Legionów i Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w Szyszygórach pod Żytomierzem. Był synem Jana Zagórskiego (powstaniec styczniowy, wywieziony na Syberię, z której zbiegł do Francji) i Anny (dama dworu Romanowów, córka generała Kozłowa). Jego bratem był Włodzimierz Zagórski (1882–1927).
Juliusz Ostoja-Zagórski został oficerem c. i k. armii w stopniu podporucznika. Po przeniesieniu do rezerwy na skutek zwolnienia dyscyplinarnego przebywał w Stanach Zjednoczonych pracując jako agent firmy żeglugi transoceanicznej Hamburg - America Line. Podczas I wojny światowej przybył na obszary polskie i w maju 1915 wstąpił do Legionów Polskich. 24 czerwca 1915 w stopniu porucznika kawalerii został dowódcą 5 Szwadronu Kawalerii[1]. We wrześniu 1915 awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii. Po połączeniu z 17 października 1915 jednostek 5 i 6 szwadronu kawalerii w III dywizjon kawalerii (podporządkowany III Brygadzie Legionów Polskich), został jego dowódcą[2][3]. Po połączeniu II i III Dywizjonu Kawalerii 8 grudnia 1915 w 2 pułk ułanów, został mianowany jego dowódcą[4][5] Następnie był dowódcą 1 pułku ułanów od 1 stycznia 1916 do 25 września 1917. Z dniem 1 stycznia 1917 mianowany majorem kawalerii. Wskutek samowolnego oddalenia się ze stanowiska został zwolniony ze stanowiska.
W 1915 ożenił się z aktorką Haliną Bruczówną, która miała z nim walczyć na froncie[6].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego pod koniec 1918. Poniósł śmierć 23 czerwca 1919 w Gdańsku. Został pochowany w tym mieście.
Odznaczenia i ordery
- Krzyż Żelazny – Cesarstwo Niemieckie (1916)[7]
- Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z dekoracją wojenną i mieczami (1917)[8]
Przypisy
- ↑ Wiktor Mondalski: Ostojacy. Lwów: nakł. Księgarni Gubrynowicza i Syna, 1916, s. 24.
- ↑ Wiesława Milewska, Janusz Tadeusz Nowak, Maria Zientara: Legiony Polskie 1914–1918. Kraków: Wydawnictwa Księgarni Akademickiej nr 54, 1998, s. 120. ISBN 83-7188-228-9.
- ↑ Wiktor Mondalski: Ostojacy. Lwów: nakł. Księgarni Gubrynowicza i Syna, 1916, s. 34.
- ↑ Janusz Tadeusz Nowak: Szlak Bojowy Legionów Polskich. Kraków: Wydawnictwo M, 2014, s. 25. ISBN 978-83-7595-857-7.
- ↑ Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 17.
- ↑ The Actress in Wartime, www.stagebeauty.net [dostęp 2020-03-18].
- ↑ Z kraju i z poza kraju. „Kurier Warszawski”, s. 2, Nr 234 z 24 sierpnia 1916.
- ↑ Kronika. Odznaczenia w c. i k armii. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 102 z 5 maja 1917.
Bibliografia
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Juliusz Ostoja-Zagórski (I). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-12)].
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Juliusz Ostoja-Zagórski (II). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-12)].
- Wacława Milewska: Juliusz Ostoja-Zagórski. Muzeum Narodowe w Krakowie. [dostęp 2017-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-17)].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Juliusz Ostoja-Zagórski (1916)