Juliusz Piwowarski

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Juliusz Piwowarski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1954 Kraków
doktor habilitowany
Doktorat	2009 Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	22 marca 2017[1] Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Uczelnia	Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie
rektor

Juliusz Piwowarski (ur. 20 lipca 1954 w Krakowie) – polski filozof, publicysta, pedagog, politolog, sekuritolog, założyciel i rektor Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie, twórca Cracow Research Institute for Security and Defense Skills Apeiron.

Życiorys

Jest absolwentem Technikum Energetycznego w Krakowie, do którego uczęszczał w latach 1969-1974. W tym okresie był również instruktorem ZHP oraz instruktorem przysposobienia obronnego. Od roku 1970 aktywnie działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Indyjskiej, a od roku 1981 był instruktorem karate^[2]. W latach 1974–1978 był studentem Wydziału Elektrycznego na Akademii Górniczo – Hutniczej. Studia te przerwał, aby zająć się profesjonalnie treningiem sztuk walki oraz studiami w zakresie teorii i filozofii sportu na Uniwersytecie Medicina Alternativa na Sri Lance. Współpraca z Uniwersytetem Medicina Alternaiva zaowocowała doktoratem z filozofii (2004)^[2].

W 1999 roku podjął kolejne studia, tym razem politologiczne na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Studia ukończył w roku 2004. Zdobył tytuł magistra, a tytułem jego pracy magisterskiej było "Polityczno-społeczne i historyczne konteksty terroryzmu"^[3]. Na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w 2009 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie religioznawstwa. Jego praca doktorancka dotyczyła problematyki filozofii bezpieczeństwa zawartej w religijnej i społecznej tradycji kodeksu samurajskiego Bushidō i była owocem doświadczeń i studiów zdobytych podczas czterdziestoletniego uprawiania sztuk i sportów walki. Badania w tym zakresie i są nadal przez niego kontynuowane i dotyczą obecnie kultury bezpieczeństwa, jako zjawiska społecznego^[3]. W marcu 2017 roku Rada Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach podjęła uchwałę o nadaniu mu stopnia naukowego doktora habilitowanego. Jako podstawę do nadania stopnia wskazano książkę "Transdyscyplinarna istota kultury bezpieczeństwa narodowego" oraz pozostałe osiągnięcia naukowo-badawcze.

W roku 2005 założył wraz z żoną – Barbarą Piwowarską – Wyższą Szkołę Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron" w Krakowie.

Sport

Juliusz Piwowarski od 1971 roku intensywnie trenował karate, kick-boxing i ju-jitsu. Ze sportem związał znaczną część swojego życia, odnosząc na tym polu sukcesy i łącząc pasję z karierą zawodową. W 1981 roku został dyplomowanym instruktorem karate. W 1986 założył przy Wojskowych Zakładach Uzbrojenia w Krakowie Krakowski Klub Sportowy „Orion”^[2]. Od 1987 roku był instruktorem kickboxingu oraz drugim trenerem Kadry Polski Kickboxing. Zasłużenie otrzymał tytuł Honorowego Członka Polskiego Związku Kickboxingu^[4].

W latach 1987–1997 był instruktorem walki wręcz służb mundurowych oraz jednostek specjalnych Policji^[5][6]. Od 1997 roku był instruktorem combat jujitsu w Polskim Związku Instruktorów Służb Mundurowych. Zdobyte doświadczenie wykorzystał do założenia wraz z żoną Policealnej Szkoły Detektywów i Pracowników Ochrony "Bogyduard"^[5]. W roku 2000 został instruktorem strzelectwa.

Był wielokrotnym uczestnikiem mistrzostw Europy i mistrzostw świata All Style Karate. Zdobył tytuł Mistrza Świata All Style Karate w roku 2006. Posiada stopnie mistrzowskie 10 Dan karate, 8 Dan kick-boxing WIASKA, 5 Dan ju-jitsu^[2]. Ma również uprawnienia trenera klasy I w karate i trenera II klasy w boksie, uprawnienia instruktora strzelectwa bojowo-obronnego i sportowego, ratownika wodnego^[3].

Kariera zawodowa

• 1994 – założenie Krakowskiej Policealnej Szkoły Detektywów i Pracowników Ochrony "Bodyguard"
• 2005 – założenie Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie
• 2012 – założenie Krakowskiego Instytutu Badań Bezpieczeństwa i Kompetencji Obronnych oraz wydawnictwa APEIRON^[5][3]

Wybrane publikacje książkowe

• 2010 – Dysfunkcje w administracji i zarządzaniu: identyfikacja, zapobieganie i przeciwdziałanie: sympozjum naukowe z okazji obchodów 5-lecia Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego "Apeiron" w Krakowie 16 grudnia 2010 r.
• 2010 – Etos rycerski i jego odmiany w koncepcji Marii Ossowskiej. Przyczynek do budowy kultury bezpieczeństwa^[7]
• 2011 – Samodoskonalenie i bezpieczeństwo w samurajskim kodeksie Bushido^[8]
• 2011 – Bezpieczeństwo informacyjne
• 2012 – Etyka funkcjonariusza Policji: źródła, motywacje, realizacja
• 2012 – Etyka w administracji i zarządzaniu publicznym: motywacje, realizacja, bezpieczeństwo
• 2012 – Bezpieczeństwo informacyjne: informacje niejawne
• 2013 – Problemy bezpieczeństwa^[9]
• 2013 – Pojęcie bezpieczeństwa w naukach społeczno-prawnych
• 2013 – Terroryzm lewacki: wybrane zagadnienia
• 2013 – Fundamentalizm islamski a terroryzm w XXI wieku
• 2013 – Security Forum Cracow 2012^[10]
• 2013 – Ochrona obiektów: zarys wybranych zagadnień
• 2013 – Police Officer’s Ethics^[11]
• 2013 – Etyka policjanta: od wzniosłych ideałów aż po ich realizację. Podręcznik akademicki
• 2013 – Polski Związek Ju-Jitsu a bezpieczeństwo : sprawność, skuteczność, organizacja^[12]
• 2014 – Międzynarodowe konteksty bezpieczeństwa wewnętrznego państwa^[13]
• 2014 – Bezpieczeństwo informacji niejawnych i danych osobowych : podręcznik akademicki
• 2014 – Ochrona informacji niejawnych: podręcznik
• 2014 – Realizacja zadań bezpieczeństwa. Jakość, prakseologia, praworządność^[14]
• 2014 – Funkcje teorii nauk o bezpieczeństwie^[15]
• 2014 – Fenomen bezpieczeństwa. Pomiędzy zagrożeniem a kulturą bezpieczeństwa^[16]
• 2014 – Ethos rycerski. Przyczynek do budowy kultury bezpieczeństwa policji^[17]
• 2014 – Teoria bezpieczeństwa^[18]
• 2014 – Etika prílušníkov Polície^[19]
• 2015 – Ochrona ludności : wybrane zagadnienia : monografia naukowa
• 2015 – Fundamentalizm islamski a terroryzm w XXI wieku^[20]
• 2015 – Psychospołeczne i aksjologiczne determinanty kultury bezpieczeństwa służb mundurowych^[21]
• 2015 – Security Culture and Self-Improvement. From the Ancient Kshatriya to Modern Samurai^[22]
• 2016 – Transdyscyplinarna istota kultury bezpieczeństwa narodowego

Przypisy