Juliusz Sakrowir

Iulius Sacrovir (zm. 21 n.e.) – arystokrata z galijskiego plemienia Eduów, który otrzymał obywatelstwo rzymskie. Przywódca powstania antyrzymskiego w Galii w 21 n.e. razem z Juliuszem Florusem.

Do wybuchu powstania mogło przyczynić się cofnięcie immunitetów podatkowych Eudom i Trewerom, a sprzyjającym momentem śmierć Germanika w 19 n.e.[1] Florus podburzył Belgów, natomiast Sakrowir bliżej położone niego plemiona galijskie (m.in. Andekawów, Turonów i Sekwanów). Legiony pod wodzą legata Acyliusza Awioli i Wizeliusza Warrona legata Germanii Dolnej wysłane do stłumienia powstania szybko uporały się z podburzonymi plemionami[2]. Tymczasem Sakrowir opanował Augustodunum (obecnie Autun) stolicę Eudów. Według Tacyta zgromadził tam 40 tysięcy młodych rekrutów[3]. Został pokonany w bitwie przez legata Germanii Górnej Gajusza Syliusza, następnie po ucieczce popełnił samobójstwo w pobliżu Augustodunum[4].

Łuk triumfalny w Arauzjonie (obecnie Orange w południowej Francji) datowany na czasy Tyberiusza został zapewne wzniesiony dla uczczenia zwycięstwa nad Florusem i Sakrowirem[5][6].

Przypisy

  1. ↑ Tacyt ↓, Roczniki III, 40.
  2. ↑ Tacyt ↓, Roczniki III, 42.
  3. ↑ Tacyt ↓, Roczniki III, 43.
  4. ↑ Tacyt ↓, Roczniki III, 46.
  5. ↑ Cary i Scullard 1992 ↓, s. 593.
  6. ↑ Krawczuk 2005 ↓, s. 364.

Bibliografia

Źródła
Opracowania
  • Max Cary, Howard Hayes Scullard: Dzieje Rzymu: Od najdawniejszych czasów do Konstantyna. Tłumaczenie Jerzy Schwakopf. T. 2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992. ISBN 83-06-01859-1.
  • Wielka Historia Świata. Praca zbiorowa pod redakcją Aleksandra Krawczuka. T. 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005. ISBN 83-85719-84-9.