Juliusz Studnicki

Juliusz Studnicki

Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1906 Kniażyce, Polska
Data i miejsce śmierci	3 marca 1978 Warszawa, Polska
Zawód, zajęcie	rysownik, malarz, pedagog
Odznaczenia

Juliusz Studnicki (ur. 14 lipca 1906 w Kniażycach, zm. 3 marca 1978 w Warszawie) – polski malarz, rysownik, pedagog. Uprawiał malarstwo ścienne, sztalugowe i rysunek.

Życiorys

Był synem Juliana (1865–1946), dzierżawcy dóbr Kniażyce, a następnie pracownika Towarzystwa Ubezpieczeniowego „Florianka” w Przemyślu, i Zdzisławy Pauliny Dembińskiej (1870–1952), bratem Franciszka. W latach 1924–1929 studiował w ASP w Krakowie w pracowniach Józefa Mehoffera, Wojciecha Weissa, Karola Frycza oraz Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, z którym przeniósł się do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1931 współzałożył grupę Pryzmat, z którą wystawiał do 1937. Od 1932 był nauczycielem rysunku i techniki reklamy w Gimnazjum Benedyktynek i w Gimnazjum Kupieckim w Przemyślu. W 1937 odbył półroczne studia u Józefa Pankiewicza w Paryżu.

W czasie II wojny światowej był więziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, dzięki staraniom rodziny został zwolniony.

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie (listopad 1929). Od lewej: Juliusz Studnicki, NN, Maria Szulczewska de Regibus, Marek Żuławski, asystent Jan Sokołowski, Michał Siemiradzki, prof. Felicjan Kowarski, Jan Wodyński, Maria Rużycka.

W 1945 pracował w krakowskim Związku Polskich Artystów Plastyków jako referent mieszkaniowy^[1]. Tego samego roku osiedlił się w Sopocie, gdzie współorganizował PWSSP, następnie przeniesioną do Gdańska. W latach 1945–1962 kierował Pracownią Malarstwa na Wydziale Malarstwa. W latach 1949–1950 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa. Był inicjatorem Festiwalu Sztuk Plastycznych w Sopocie, współautorem i wykonawcą polichromii zabytkowych kamienic przy ul. Długiej i Długim Targu w Gdańsku, w 1957 na Dworcu PKP w Gdyni oraz zespołu staromiejskiego w Warszawie. Od 1 lutego 1962 był też profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1963 zamieszkał na stałe.

Od 1936 był mężem malarki Krystyny Łada-Studnickiej^[1].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B35-5-20)^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1965)^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1953)^[3]

Grób Juliusza Studnickiego na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Nagrody

• Państwowa Nagroda Plastyczna III stopnia - zespołowa (1952)
• Państwowa Nagroda Plastyczna II stopnia - zespołowa za projekty i realizacje polichromii Starego i Nowego Miasta w Warszawie (1953)
• Państwowa Nagroda Plastyczna - indywidualna za twórczość w latach 1945–1955 (1955)
• nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1965)
• Państwowa Nagroda II stopnia (1970)

Upamiętnienie

W Gminnym Ośrodku Kultury, Sportu i Rekreacji w Chmielnie znajduje się Izba Pamięci Juliusza Studnickiego.

Przypisy