Juliusz Wolfarth

Juliusz Wolfarth

Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1888 Lipica Górna
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1942 KL Auschwitz
Odznaczenia

Juliusz Wolfarth, starosta gostyński, przy biurku.

Juliusz Wolfarth więzień KL Auschwitz.

Juliusz Bronisław Wolfarth baron herbu własnego (ur. 21 listopada 1888 w Lipicy Górnej, zm. 17 lipca 1942 w KL Auschwitz) – polski urzędnik, w latach 1932–1937 starosta gostyński^[1].

Życiorys

Urodził się 21 listopada 1888 w Lipicy Górnej, w ówczesnym powiecie rohatyńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w szlacheckiej rodzinie Bronisława Juliana i Modesty Franciszki Matyldy z Malczewskich herbu Tarnawa. Był starszym bratem Stanisława (ur. 1890), studenta Uniwersytetu Jagiellońskiego, podporucznika rezerwy c. i k. Pułku Ułanów Nr 1^[2] i porucznika 8 Pułku Ułanów, poległego 4 lipca 1920 pod Kołodenką^[3] (Kołodzianką)^[4]. Jego dziadami byli: Franciszek Wolfarth, poseł do austriackiej Rady Państwa i Juliusz Malczewski, podporucznik armii Królestwa Polskiego.

Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 i przydzielony w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 1 we Lwowie^[5]. W 1912 został mianowany chorążym rezerwy z tym samym starszeństwem^[6][7]. W szeregach macierzystego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913)^[8], a następnie walczył w czasie I wojny światowej^[9][10][11]. Na stopień nadporucznika rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916 w korpusie oficerów kawalerii^[12].

27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 8 pułku ułanów^[13].

Jako starosta gostyński Juliusz Wolfarth objął honorowy patronat nad budową domu kultury, którego budowa rozpoczęła się 20 maja 1935^[14].

Zginął w 1942 roku w obozie koncentracyjnym Auschwitz^[1].

Jego syn Stanisław Wolfarth (1933–2007) był farmakologiem, profesorem nauk medycznych^[1].

Ordery i odznaczenia

• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[15]
• Krzyż Wojskowy Karola^[15]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[15]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[8]

30 maja 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”^[16].

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.