Juliusz Znamierowski

Juliusz Znamierowski (ur. 29 grudnia 1912 w Warszawie, zm. 1 lutego 1998) – polski prozaik i scenarzysta telewizyjny.

Ukończył Szkołę Główną Handlową w Warszawie. W latach 1935–1937 był pracownikiem Biura Studiów polskiego Radia. Brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji był nauczycielem języka angielskiego. W latach 1947–1949 był konsulem generalnym w Bratysławie na Słowacji. Od 1949 roku mieszkał w Warszawie. W tym też roku debiutował jako pisarz na łamach tygodnika "Świat i Polska".

W latach 1945–1948 był członkiem PPS, w latach 1948–1958 i 1964–1981 należał do PZPR. Był odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk, Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 i odznaką Zasłużony Działacz Kultury[1].

Twórczość

  • Vulkan AG
  • Zielone światło
  • Trzynasty rejs
  • Jutro będę młodszy
  • Trzecia twarz miasta
  • Duży karaluch
  • Pożeracz ciepła
  • Gdzie będę tak potrzebny

Przypisy

  1. ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1154. ISBN 83-223-2073-6.

Bibliografia

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.