Juliusz Zweibaum

Juliusz Zweibaum
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1887
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 maja 1959
Warszawa

profesor nauk medycznych
Specjalność: histologia
Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Juliusza Zweibauma na Powązkach Wojskowych w Warszawie

Juliusz Zweibaum (ur. 1 maja 1887 w Warszawie, zm. 6 maja 1959 tamże) – polski biolog i histolog. Twórca pierwszej w Polsce hodowli tkanek in vitro.

Życiorys

Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej. Uczęszczał do praskiego Gimnazjum im. Władysława IV[1]. Aktywny uczestnik strajku szkolnego w 1905, za co został relegowany ze szkoły. Studiował na uniwersytetach w Liège i Bolonii. W latach 1912–1916 był wykładowcą Uniwersytetu Królewskiego w Modenie, a od 1916 adiunktem Zakładu Histologii i Embriologii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1933–1939 zorganizował i prowadził Zakład Histologii i Embriologii Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu Warszawskiego. Współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie a następnie członek Zarządu. Ochotnik w wojnie 1920 r.

Jego siostra Tekla Zweibaum była pierwszą żoną prof. Stefana Ehrenkreutza, profesora, a w 1939 r. rektora uniwersytetu w Wilnie.

Podczas II wojny światowej brał udział w obronie Warszawy, a następnie jako zakładnik został uwięziony na Pawiaku. Po zwolnieniu został przesiedlony do warszawskiego getta, gdzie zorganizował oraz kierował Kursem Przysposobienia Sanitarnego do Walki z Epidemiami, będącym zakonspirowanym Wydziałem Lekarskim UW. Współpracował z CENTOS oraz prowadził badania nad wpływem witamin na organizm człowieka. Po wielkiej akcji deportacyjnej latem 1942 roku przeszedł na aryjską stronę i ukrywał się do zakończenia wojny. Został ciężko ranny podczas powstania warszawskiego.

Po zakończeniu wojny uczestniczył w odtwarzaniu Wydziału Lekarskiego UW oraz zreorganizował Zakład Histologii i Embriologii UW, którym kierował do roku 1956. Od 1950 r. do 1957 r. był redaktorem naczelnym czasopisma „Folia Morphologica”. Współredaktor „Excerpta Medica”. Autor i współautor szeregu prac i publikacji naukowych, m.in. podręcznika do histologii (1955). Członek komitetu redakcyjnego książki zawierającej wyniki badań nad głodem przeprowadzonych w getcie warszawskim[2]. Od 1952 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk[3]. Był m.in. członkiem Society of Experimental Cytology w Cambridge, Polskiej Akademii Umiejętności oraz Polskiego Towarzystwa Przyrodników.

W 1957 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B II 28 rz. 4 m. 23)[4].

Prace

  • Analiza histofizjologiczna nabłonka rzęskowego żyjącego in vitro. Med dośw i społ 1926
  • Wpływ braku tlenu na aparat jądrowy Paramecium caudatum. Spraw TNW 9, 1916

Przypisy

  1. ↑ Wybitni Władysławiacy. [w:] III Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum im. Króla Władysława IV w Warszawie [on-line]. wladyslaw.edu.pl. [dostęp 2016-07-27].
  2. ↑ Emil Apfelbaum (red.): Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim z roku 1942. Warszawa: American Joint Distribution Committee, 1946.
  3. ↑ Członkowie PAN: Skorowidz
  4. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia

  • Stanisław Feliksiak: Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1987, s. 608-609. ISBN 83-01-00656-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grob Juliusza Zweibauma.JPG
Autor: Mzungu, Licencja: CC BY 3.0
Grób Juliusza Zweibauma