Junkers Ju 488

Junkers Ju 488
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo III Rzesza
ProducentJunkers & Co. Warmwasser-Apparatefabrik
TypBombowiec strategiczny
Załoga3
Dane techniczne
Napęd4× Junkers Jumo 222A-3/B-3
Moc1837 kW (2500 KM)
Wymiary
Rozpiętość31,28
Długość23,24 m
Wysokość6,09 m
Powierzchnia nośna88 m²
Masa
Własna21 000 kg
Startowa36 000 kg
Osiągi
Prędkość maks.690 km/h (na wys. 7200 m)
Prędkość przelotowa487 km/h
Prędkość wznoszenia551 m/min
Pułap11 350 m
Zasięg3 395 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 × 13 mm MG 131

2 × 20 mm MG 151

Junkers Ju 488 – nieukończony, niemiecki bombowiec strategiczny tzw. Amerika-Bomber, którego zadaniem były bombardowania strategiczne celów na terytorium USA.

Historia

We wrześniu 1943 roku Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy zleciło zakładom Junkersa w Dessau (dziś Dessau-Roßlau) opracowanie projektu bombowca o bardzo dużym zasięgu i zdolności do lotów na dużych wysokościach. Konstruktorzy Junkersa uporali się z zadaniem bardzo szybko adaptując do nowego projektu gotowe części i rozwiązania z istniejących i produkowanych już samolotów. Przedział trzyosobowej załogi z kabiną ciśnieniową zaadaptowano z Ju 188T (Ju 388), tylną część kadłuba z Ju 188E, wannę pod kadłubową i zewnętrzne części skrzydeł z Ju 388K, podwójne usterzenie z Ju 288C. Nowe były jedynie środkowa część kadłuba i centropłat. Samolot miał konstrukcję całkowicie metalową z wyjątkiem podkadłubowej wanny zrobionej z drewna. Napęd stanowiły cztery 14 cylindrowe, chłodzone powietrzem silniki w układzie podwójnej gwiazdy BMW 801TJ o mocy startowej 1323 kW (1800 KM) i mocy maksymalnej na wysokości 3000 m 1389 kW (1890 KM). Podwozie składało się z czterech kół głównych, chowanych w gondole silnikowe oraz z kółka ogonowego.

Budowa

Rozpoczęto budowę dwóch prototypów Ju 488 V401 oraz V402, których ostateczny montaż miał odbywać się we Francji w przejętych przez Niemców zakładach firmy Latécoere w Tuluzie. Wewnętrzne części skrzydeł i usterzenie montowano w zakładach Junkersa w Dessau i w Bernburg (Saale), skąd transportowano je do Tuluzy. W lipcu 1944 roku z powodu szybkiego zbliżania się alianckich wojsk do Tuluzy, zdecydowano się przewieźć znajdujące się w zaawansowanych stadium montażu płatowce do Barnburga. W nocy z 16 na 17 lipca 1944 roku, grupa partyzantów pod dowództwem M. Elissalde, mechanika z zakładów Latécoère uszkodziła prototyp V401 uniemożliwiając jego transport. W sierpniu 1944 roku po ucieczce Niemców z Tuluzy na bocznicy kolejowej znaleziono porzucony kadłub prototypu V402. Planowano budowę jeszcze czterech prototypów V403 do V406, miały mieć one nowe kadłuby i cztery chłodzone cieczą, 24 cylindrowe silniki rzędowe Jumo 222A/B-3 o mocy 1837 kW (2500 KM). W listopadzie 1944 roku Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy anulowało zlecenie dla Junkersa i żaden z Ju 488 nigdy nie został ukończony.

Uzbrojenie

W dwóch pierwszych prototypach nie montowano żadnego uzbrojenia, planowane samoloty miały mieć komorę bombową na 5000 kg bomb. Uzbrojenie obronne miało składać się z dwóch działek MG 151/20 kalibru 20 mm w zdalnie sterowanej wieżyczce na grzbiecie kadłuba i dwóch karabinów maszynowych MG 131 kalibru 13 mm w zdalnie sterowanym stanowisku ogonowym.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Marek Ryś. Cel-Nowy Jork Niemieckie bombowce strategiczne cz. I. „Nowa Technika Wojskowa”. 1, s. 57-61,66, 2005. ISSN 1230-1655. 

Media użyte na tej stronie

Flag of Germany (1935–1945).svg
National flag and merchant ensign of Germany from 1935 to 1945.
Junkers Ju 488 sketch.jpg
sketch of a flying Junkers Ju 488