Juraj Križanić
Prekursor panslawizmu | |
Data urodzenia | 1618 |
---|---|
Data śmierci | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
Juraj Križanić (ur. ok. 1618, zm. 12 września 1683) – chorwacki szlachcic, kapłan katolicki, misjonarz, uważany za prekursora panslawizmu.
Życiorys
Urodził się w rodzinie drobnoszlacheckiej. W wieku około 15 lat zaczął przygotowywać się do wstąpienia w stan duchowny. Ukończył gimnazjum w Zagrzebiu, studiował w Wiedniu, Bolonii i Rzymie. Następnie pracował w Papieskiej Świętej Kongregacji Kościoła Katolickiego do spraw Rozkrzewiania Wiary.
W 1647 roku przybył do Moskwy, gdzie promował idee unii religijnej, co zostało jednak odebrane jako promocja konwertyzmu. Wrócił do Rosji w 1659 roku, tym razem promując ideę zjednoczenia Słowian pod berłem carskim.
W 1661 roku został zesłany do Tobolska, gdzie spędził kilkanaście lat. W tym czasie napisał kilka prac z dziedziny lingwistyki i teorii polityki. Największym jego dziełem pozostaje Grammaticzno iskazanije ob ruskom języku, w którym wyłożył gramatykę opracowanego przez siebie języka ogólnosłowiańskiego. Za jego pomocą napisał Rozmowy o rządzie (znane także jako Politika), gdzie propagował królewski absolutyzm oraz koncepcję unii wszechsłowiańskiej pod przywództwem cara Moskwy.
Powrócił z zesłania w 1676 roku, odnajdując schronienie u wileńskich dominikanów. Następnie wziął udział w wyprawie Jana III Sobieskiego i zginął podczas niej w bitwie wiedeńskiej.
W pamięci zbiorowej
Idee polityczne Križanicia nie miały większego wpływu na rzeczywistość. Fragmenty jego Rozmów o rządzie zostały opublikowane w połowie XIX wieku, a dopiero sto lat później ukazało się ono w całości.
W 250. rocznicę jego śmierci Stowarzyszenie Młodych Słowian wmurowało poświęconą mu tablicę pamiątkową w ścianę warszawskiego kościoła kapucynów pw. Przemienienia Pańskiego przy ulicy Miodowej.
Bibliografia
- Vatroslav Jagić: Istoriia slavianskoi filologii, Sankt Petersburg, 1910.
- Ł. Puszkariow, Jurij Kriżanicz, Oczierk żizni i tworcziestwa, Nauka, Moskwa 1984.
- Richard Pipes, Rosyjski konserwatyzm i jego krytycy : studium kultury politycznej, Kraków 2009, s. 56–57.
- ISNI: 0000 0001 1658 3712
- VIAF: 2864151778211418130008
- LCCN: n84079014
- GND: 118724533
- LIBRIS: sq462vnb1lcl6kc
- BnF: 12214613z
- SUDOC: 030804914
- NLA: 35868730
- NKC: js2007400418
- BNE: XX856218
- NTA: 07024815X
- BIBSYS: 90132519
- CiNii: DA02035899
- Open Library: OL54696A, OL4485571A
- PLWABN: 9810537394405606
- NUKAT: n2004031318
- J9U: 987007277940905171
- NSK: 000009156
- LIH: LNB:V*50461;=BC
- RISM: pe40212017
- WorldCat: lccn-n84079014