Jurij Maksymow

Jurij Maksymow
Юрій Максимов
Ilustracja
(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Pełne imię i nazwisko

Jurij Wiljowycz Maksymow

Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1968
Chersoń

Wzrost

186 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
LataKlub
Krystał Chersoń
Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
1989Krystał Chersoń7(1)
1989–1990Tawrija Symferopol49(5)
1990–1991Krystał Chersoń48(27)
1991–1994Dnipro Dniepropetrowsk84(17)
1994–1997Dynamo Kijów54(18)
1997–2001Werder Brema67(9)
2001–2003SV Waldhof Mannheim27(3)
2003FK Rostów18(2)
2003–2004Borysfen Boryspol8(4)
2004–2005Metałurh Zaporoże8(1)
W sumie:370(87)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1992–2002 Ukraina27(5)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2005Dynama Mińsk (asystent)
2006–2007CSKA Kijów
2008–2009Obołoń Kijów
2010–2012Krywbas Krzywy Róg
2012–2013Metałurh Donieck
2013–2014Mordowija Sarańsk
2016FK Taraz
2017–2018Keşlə Baku
2019–2022Worskła Połtawa
  1. ↑ Aktualne na: 15.05.2016.

Jurij Wiljowycz Maksymow, ukr. Юрій Вільйович Максимов, ros. Юрий Вильевич Максимов, Jurij Wiljewicz Maksimow (ur. 8 grudnia 1968 w Chersoniu, Ukraińska SRR) – ukraiński trener piłkarski i piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Ukrainy.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Krystału Chersoń, skąd w 1989 trafił do drużyny seniorów Krystału, a potem do Tawrii Symferopol. Na rok wrócił do Krystału Chersoń. W 1991 został zaproszony do Dnipra Dniepropetrowsk. W latach 1994-1997 występował w Dynamie Kijów, z którym odnosił największe sukcesy: Mistrzostwo Ukrainy w 1995, 1996 i 1997 oraz puchar krajowy w 1996. Po trzech sezonach w Dynamie chciał grać w zagranicznym klubie. W 1997 za 3,5 mln marek został sprzedany do niemieckiego klubu Bundesligi Werderu Brema, z którym zdobył puchar Niemiec w 1999. Częste kontuzje przeszkadzali mu grać, dlatego stracił miejsce w podstawowym składzie Werderu i był zmuszony przejść do lidera II ligi SV Waldhof Mannheim. Jednak klub nie awansował do Bundesligi i w 2003 przeszedł do FK Rostów, a potem wrócił do Ukrainy, gdzie występował w klubach Borysfen Boryspol i Metałurh Zaporoże. W 2005 zakończył karierę piłkarską w wieku 37 lat.

Kariera reprezentacyjna

28 października 1992 zadebiutował w reprezentacji Ukrainy w spotkaniu towarzyskim z Białorusią zremisowanym 1:1, strzelając swojego debiutanckiego gola. Łącznie zaliczył 27 gier reprezentacyjnych, strzelił 5 goli.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery zawodniczej od lipca do listopada 2005 był asystentem trenera w klubie Dynama Mińsk. Potem do 2007 pracował na stanowisku głównego trenera CSKA Kijów, a następnie Obołoni Kijów. W styczniu 2010 objął stanowisko głównego trenera Krywbasu Krzywy Róg[1]. 21 kwietnia 2012 po serii nieudanych gier podał się do dymisji[2], ale kierownictwo klubu nie zaakceptowało jego podania. Dopiero za drugim razem, 9 czerwca 2012 klub zadowolił prośbę trenera o zakończeniu współpracy[3]. 23 sierpnia 2012 podpisał 3-letni kontrakt z Metałurhiem Donieck[4]. 5 sierpnia 2013 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[5]. Jednak długo nie przebywał bez pracy, 21 sierpnia podpisał 2 letni kontrakt z rosyjską Mordowiją Sarańsk[6]. W pierwszym sezonie zdobył z drużyną awans do Priemier-ligi, jednak 18 maja 2014 został zwolniony z pracy[7]. 15 maja 2016 stał na czele kazachskiego FK Taraz[8], którym kierował do listopada 2016. 25 grudnia 2017 został mianowany na stanowisko głównego trenera azerskiego Keşlə Baku[9]. 17 lipca 2018 opuścił klub z Baku[10]. 15 listopada 2019 stał na czele Worskły Połtawa[11].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Sukcesy indywidualne

Przypisy

  1. ↑ Максимов очолив "Кривбас" ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  2. ↑ Юрий Максимов подал в отставку ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  3. ↑ Максимов покинул "Кривбасс". Грядет чистка ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  4. ↑ Юрий Максимов возглавит донецкий "Металлург" ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  5. ↑ Юрий Максимов уволен с поста главного тренера донецкого "Металлурга" - источник ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  6. ↑ Юрий Максимов возглавил "Мордовию" ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  7. ↑ Источник: Юрий Максимов уволен с поста главного тренера саранской Мордовии ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  8. ↑ Юрій Максимов став головним тренером Тараза ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  9. ↑ Офіційно. Максимов очолив азербайджанський клуб ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  10. ↑ Юрій Максимов залишив Кешлю ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  11. ↑ Ворскла оголосила про призначення нового головного тренера ᐉ UA-Футбол. (ukr.)

Bibliografia

Kariera trenerska
Trenerzy CSKA Kijów
  1. ↑ a b c tymczasowo
Trenerzy Obołoni Kijów
  1. ↑ a b c tymczasowo
Trenerzy Krywbasa Krzywy Róg
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo
Trenerzy Metałurha Donieck
  1. ↑ a b c d tymczasowo
Trenerzy Mordowiji Sarańsk
  • Gawriłow (1961)
  • Masiechnowicz (1961)
  • Kublicki (1962–63)
  • Pietrow (1963)
  • Sokołow (1964–65)
  • Bobrow (1965[A])
  • Leuta (1965[A])
  • Grieczisznikow (1966)
  • Czerkasow (1967)
  • Leuta (1967[A])
  • Zarubin (1967)
  • Nikiforow (1968–69)
  • Michalow (1970–71)
  • Bierieckij (1972)
  • Nikiforow (1980)
  • Kaługin (1980–84)
  • Zołkin (1985–86)
  • Slesariew (1986[A])
  • Kaługin (1986–87)
  • Silagadze (1989)
  • Cariow (1990)
  • Fiodorow (1990)
  • Jerofiejew (1991)
  • Sołowjow (1992–94)
  • Smirnow (1994[A])
  • Tretjakow (1994)
  • Korolow (1995–96)
  • Bibikow (1997–98)
  • Jerofiejew (1998)
  • Biessonow (1999)
  • Guba (1999)
  • Chomutiecki (2000–04)
  • Lewin (2004[A])
  • Diergacz (2004)
  • Utkin (2005–08)
  • Szczerbaczenko (2009–12)
  • Bibikow (2012[A])
  • Munteanu (2012–13)
  • Yeşilova (2013[A])
  • Podpały (2013)
  • Mustafin (2013)
  • Maksymow (2013–14)
  • Siomin (od 2014)
  1. ↑ a b c d e f g h tymczasowo
Trenerzy FK Taraz
  1. ↑ a b tymczasowo
Trenerzy Worskły Połtawa
  1. ↑ a b c d e f g h tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Yuriy Maksymov2014.jpg
(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Юрій Максимов на Матчі пам'яті Белькевича, Баля і Гусіна