Jurij Siomin

Jurij Siomin

Pełne imię i nazwisko	Jurij Pawłowicz Siomin
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1947 Orenburg
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Lokomotiw/Spartak Orzeł
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1964–1965 Spartak Orzeł 16 (6) 1965–1967 Spartak Moskwa 43 (6) 1968–1971 Dinamo Moskwa 95 (19) 1972–1973 Kajrat Ałma-Ata 43 (5) 1974 Czkałowiec Nowosybirsk 27 (4) 1975–1977 Lokomotiw Moskwa 78 (9) 1978–1980 Kubań Krasnodar 94 (15) W sumie: 396 (64)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1982 Kubań Krasnodar 1983–1985 Pomir Duszanbe 1986–1990 Lokomotiw Moskwa 1991 Nowa Zelandia IO 1992–2005 Lokomotiw Moskwa 1992–1994 Rosja (asystent) 1996–1999 Rosja (asystent) 2005 Rosja 2005–2006 Dinamo Moskwa 2007–2009 Dynamo Kijów 2009–2010 Lokomotiw Moskwa 2010–2012 Dynamo Kijów 2013–2014 FK Qəbələ 2014–2015 Mordowija Sarańsk 2015 Anży Machaczkała 2016–2020 Lokomotiw Moskwa 2021 FK Rostów

Jurij Pawłowicz Siomin, ros. Юрий Павлович Сёмин (ur. 11 maja 1947 w Orenburgu) – rosyjski piłkarz występujący na pozycji napastnika oraz trener piłkarski.

Kariera piłkarska

W wieku 16 lat rozpoczął piłkarską edukację w Spartaku Orzeł, klubie z drugiej ligi radzieckiej. Rok później przeszedł do Spartaka Moskwa, dla którego – nie mając jeszcze dwudziestu lat – strzelił pierwszego gola w europejskich pucharach, w 1966 w meczu przeciw OFK Beograd.

Później grał w Dynamie Moskwa, z którym zdobył jedyne w swojej piłkarskiej kolekcji trofeum (Puchar ZSRR w 1970), oraz – z mniejszymi sukcesami – w Kajracie Ałma-Ata, Czkałowcu Nowosybirsk, Lokomotiwie Moskwa i Kubaniu Krasnodar. Piłkarska karierę zakończył w 1980, w wieku 33 lat.

Kariera szkoleniowa

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Najpierw trenował miejscowy Kubań Krasnodar, a w 1983 stał na czele w zagrożonym spadkiem do drugiej ligi Pamirze Duszanbe. Udało mu się uratować zespół przed relegacją i niedługo potem otrzymał ofertę z Lokomotiwu Moskwa.

W Lokomotiwie spędził prawie dwadzieścia lat (od 1986 do 2005 z przerwą), co jest rekordem w historii ligi rosyjskiej. W ciągu tego okresu przekształcił klub z ligowego średniaka w jednego z potentatów rozgrywek. W 2002 zdobył pierwsze w historii mistrzostwo kraju, wynik ten powtórzył dwa lata później. Ponadto Lokomotiw za jego kadencji czterokrotnie zwyciężał w Pucharze Rosji (1996, 1997, 2000 i 2001), dwa razy osiągał półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów (1998 i 1999) oraz – w sezonie 2001-2002 – zadebiutował w Lidze Mistrzów. Wielu podopiecznych Siomina – m.in. bramkarz Rusłan Nigmatullin, pomocnicy Dmitrij Siennikow, Marat Izmajłow, czy napastnicy Rusłan Pimienow i Maksim Buznikin – przez wiele lat grało w reprezentacji Rosji.

Równocześnie w tym czasie był asystentem trzech selekcjonerów drużyny narodowej – Pawła Sadyrina (1992-1994), któremu pomagał także w czasie Mundialu 1994, Borisa Ignatjewa (1996-1998) i Anatolija Byszowca (1998).

W marcu 2005 reprezentacja Rosji zremisowała w meczu eliminacji do Mundialu 2006 z Estonią i władze związku postanowiły zwolnić trenera Gieorgija Jarcewa. Nowym selekcjonerem został Siomin, który po dziewiętnastu latach pracy opuścił Lokomotiw. Prowadził drużynę w siedmiu meczach; w kwalifikacjach do mistrzostw świata wygrał trzy spotkania (z Łotwą, Liechtensteinem i Luksemburgiem) i trzy zremisował (rewanż z Łotwą oraz z Portugalią i Słowacją), ponadto zaliczył 2:2 w meczu towarzyskim z Niemcami. Słabe wyniki drużyny z 2004 sprawiły, że Rosjanie zajęli w swej grupie dopiero trzecie miejsce za Portugalią i Słowacją. Siomin, choć ani dziennikarze, ani przełożeni nie wywierali na niego presji, w październiku 2005 podał się do dymisji. Stwierdził, że woli pracować w klubie niż w reprezentacji. Jest jedynym selekcjonerem, za którego kadencji rosyjska kadra nie przegrała ani jednego meczu.

Później prowadził Dinamo Moskwa, ale po słabych wynikach w lidze w październiku 2006 został zwolniony, kiedy klub zajmował przedostatnie miejsce w lidze pod koniec sezonu.

Pod koniec 2006 objął funkcję prezesa Lokomotiwu Moskwa. Rok później, z powodu niezadowalającego sezonu, otrzymał wymówienie. Wkrótce potem otrzymał propozycję pracy – w charakterze szkoleniowca – w Dynamie Kijów. Z klubem ze stolicy Ukrainy dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo kraju oraz dotarł do półfinału Pucharu UEFA, w którym Dynamo uległo w dwumeczu innemu ukraińskiemu klubowi Szachtarowi Donieck. Po zakończeniu sezonu 2008-2009 po raz trzeci powrócił do pracy szkoleniowej w Lokomotiwie Moskwa.

23 grudnia 2010 ponownie objął stanowisko głównego trenera Dynama Kijów^[1]. Po dwóch wysokich porażkach 1:4 z PSG oraz Szachtarem Donieck w ciągu jednego tygodnia 24 września 2012 został zwolniony z klubu^[2].

W 2013 stał na czele azerskiego FK Qəbələ. Po zakończeniu sezonu 2013/14 opuścił Azerbejdżan, w wkrótce 27 maja 2014 podpisał kontrakt z Mordowiją Sarańsk^[3].

Sukcesy szkoleniowe

Lokomotiw Moskwa

• mistrzostwo Rosji: 2002, 2004, 2018

• wicemistrzostwo Rosji: 1995, 1999, 2000, 2001, 2019
• Puchar Rosji: 1996, 1997, 2000, 2001
• Puchar ZSRR: 1990
• półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów: 1998, 1999

Dynamo Kijów

• wicemistrzostwo Ukrainy: 2008, 2009
• finał Pucharu Ukrainy: 2008
• półfinał Pucharu UEFA: 2008/2009

Przypisy

Bibliografia

• Jurij Siomin w bazie RusTeam (ros.)
• Jurij Siomin w bazie Football Facts (ros.)
• Wiadomości i wywiad z Siominym. fclokomotiv.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)]. (ros.).
• Profil na Sports.ru (ros.)
• Profil na stronie Lokomotiwu Moskwa. fclm.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-30)]. (ros.).