Justus (cesarz Etiopii)

Justus (zm. 1716) – cesarz Etiopii od 1711 do śmierci.

Prawdopodobnie nie pochodził z rządzącej krajem dynastii[1]. Pełnił funkcję bedżyronda. Po śmierci cesarza Tekle Hajmanota w 1708 poparł syna Jana I, Teofila. Po objęciu przezeń tronu został mianowany rasem oraz zarządcą Semien i Tigraj, niedługo potem trafił do więzienia[2]. Nawiązawszy kontakty ze zbuntowanymi mnichami szenuańskimi prawdopodobnie otruł monarchę w 1711 i sam przejął władzę. Nie angażował się w targające Etiopskim Kościołem Ortodoksyjnym spory doktrynalne[3], nie prowadził również zbyt aktywnej polityki wobec walczących ze sobą synów Ijasu Wielkiego. Został uduszony lub otruty przez jednego z nich, Dawida[4].

Przypisy

  1. Andrzej Bartnicki: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydaw., 1987, s. 169-170. ISBN 83-04-02152-8.
  2. Andrzej Bartnicki: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydaw., 1987, s. 169. ISBN 83-04-02152-8.
  3. Andrzej Bartnicki: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydaw., 1987, s. 155. ISBN 83-04-02152-8.
  4. Andrzej Bartnicki: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydaw., 1987, s. 170. ISBN 83-04-02152-8.