Justus Waśniewski
ojciec | |
Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1817 Dąbrówka pod Starogardem Gdańskim |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 grudnia 1886 Wejherowo |
Prowincjał | |
Okres sprawowania | 1864-1870 |
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Inkardynacja | Franciszkanie |
Śluby zakonne | 20 stycznia 1832 |
Prezbiterat | 24 maja 1837 |
Justus Wincenty Waśniewski OFM (ur. 13 marca 1817 w Dąbrówce pod Starogardem Gdańskim, zm. 28 grudnia 1886 w Wejherowie) − polski kapłan, franciszkanin, minister prowincjalny Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim w latach 1864-1870.
Życiorys
O. Justus Waśniewski przyszedł na świat w kaszubskiej wsi Dąbrówka pod Starogardem Gdańskim 13 marca 1817 w rodzinie Andrzeja i Franciszki Klukowskiej. Do Zakonu Braci Mniejszych − franciszkanów − wstąpił w klasztorze w Żurominie (Pruska Prowincja Reformatów pw. Wniebowzięcia NMP) 18 października 1833. Następnie uczył się w szkołach średnich w Siennicy koło Mińska Mazowieckiego i w Zarębach Kościelnych koło Ostrowi Mazowieckiej. Przygotowujące do kapłaństwa studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 1837-1842 we Włocławku i Płocku. Śluby wieczyste złożył 24 maja 1837, zaś święcenia kapłańskie 19 lipca 1840.
Następnie uczył w szkołach we Włocławku, Smolanach koło Suwałk oraz w Żurominie. W latach 1847-1848 był kaznodzieją w Płocku, potem sekretarzem prowincjała w Siennicy i znowu kaznodzieją w Zarębach Kościelnych. W 1851 został przeniesiony do Łąk Bratiańskich, skąd dojeżdżał do pracy w duszpasterstwie w Radzyniu.
Gdy dekretem In regimine universi Ordinis z 12 maja 1855 generał zakonu Wenanty z Celano powołał do istnienia Prowincję Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim, o. Waśniewski stał się członkiem tej nowej jednostki administracyjnej zakonu franciszkańskiego. Mieszkał w kolejnych latach w klasztorach w Poznaniu, Wejherowie i Łąkach Bratiańskich (lata 1855-1863). W nowej prowincji był wybierany na definitora (1861–1864, 1873-1875), kustosza, czyli zastępcę prowincjała (1870-1873). W latach 1864-1870 był prowincjałem, wybierany na ten urząd aż dwukrotnie. Pod koniec życia mieszkał w Wejherowie. Tam przeżył pruską kasatę 31 maja 1875[1]. Zmarł 28 grudnia 1886, pochowany w Wejherowie.
Przypisy
- ↑ Anzelm Szteinke OFM. Reformackie korzenie Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. „Szkoła Seraficka”. 1, s. 17, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842.
Bibliografia
- Anzelm Szteinke OFM. Szkice biograficzne założycieli i przełożonych Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP Zakonu Braci Mniejszych Reformatów w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich (1855-1923). „Szkoła Seraficka”. 1, s. 148-149, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842.
- Bonawentura Krzemień OFM, Norbert Kubica OFM: Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych (Franciszkanów) w Katowicach Panewnikach, 2006, s. 23-29. ISBN 83-901128-9-2.
Media użyte na tej stronie
Autor: Jim McIntosh, modifications: Abraham, Licencja: CC BY 2.0
Płaskorzeźba z herbem franciszkańskim