Justyn Febroniusz

Justyn Febroniusz
Johann Nikolaus von Hontheim
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1701
Trewir

Data i miejsce śmierci

2 września 1790
Montquintin

Biskup Trewiru
Okres sprawowania

2 grudnia 1748–2 września 1790

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

15 czerwca 1726

Prezbiterat

22 maja 1728

Sakra biskupia

16 lutego 1749

Justyn Febroniusz[1][2] właśc. Johann Nikolaus von Hontheim[3] (ur. 27 stycznia 1701 w Trewirze, zm. 2 września 1790 w Montquintin) – niemiecki biskup rzymskokatolicki, historyk i twórca poglądu zwanego febronianizmem.

Życiorys

Urodził się 27 stycznia 1701 w Trewirze, jako syn Karla Caspara von Hontheim i Anny Margarety von Anethan. Początkową edukację odebrał od zakonników jezuickich, a następnie wstąpił na uniwersytety w Trewirze i Lowanium, gdzie studiował nauki prawne i teologię. Duży wpływ na ukształtowanie jego poglądów miały wykłady Espeniusa. W 1724 roku uzyskał stopień doktora prawa i postanowił odbyć podróż po Europie – odwiedził wówczas Republikę Zjednoczonych Prowincji, Niderlandy Austriackie i Królestwo Niemieckie, a na koniec udał się do Królestwa Włoch, gdzie spędził trzy lata[4].

15 czerwca 1726 został wyświęcony na diakona, a 22 maja 1728 otrzymał święcenia prezbiteratu[5]. Dzięki protekcji wuja, Hugo Fredericka von Anethana, został przyjęty do klasztoru kanoników św. Symeona w Trewirze. Sześć lat później został profesorem tamtejszego uniwersytetu, wykładającym digestę Justyniana. W latach 1738–1747 przebywał w Koblencji, gdzie wykładał w seminarium duchownym. Po powrocie do Trewiru (z powodu słabego zdrowia), został dziekanem kapituły św. Symeona[4]. 2 grudnia 1748 roku został mianowany biskupem pomocniczym Trewiru, a także biskupem tytularnym Myriophytonu. Sakrę biskupią przyjął 16 lutego 1749 roku[5]. Ponadto został mianowany wicekanclerzem uniwersytetu trewirskiego. W 1763 roku opublikował swoje najsłynniejsze dzieło „O stanie Kościoła i prawowitej władzy papieża rzymskiego księga pojedyncza ułożona ku zjednoczeniu rozszczepionych w religii chrześcijan”[6], w którym zawarł tezy febronianizmu[4].

W 1778 roku zwrócił się z prośbą o nominację na biskupa sufragana diecezji trewirskiej i została ona rozpatrzona pozytywnie. Jednocześnie zrezygnował z funkcji dziekana kapituły św. Symeona. Około dwa lata przed śmiercią odrzucił głoszone przez siebie tezy febronianizmu[4]. Zmarł 2 września 1790 w Montquintin (współcześnie Luksemburg)[3].

Dzieła

Lista[4]:

  • De jurisprudentia naturali et summo imperio (1724)
  • Historia Trevirensis diplomatica et pragmatica (1750)
  • Normæ studiorum pro universitate Trevirensi et gymnasio Confluentino (1751)
  • Prodromus historiæ Trevirensis (1757)
  • Argumenta psalmorum et canticorum (1759)
  • O stanie Kościoła i prawowitej władzy papieża rzymskiego księga pojedyncza ułożona ku zjednoczeniu rozszczepionych w religii chrześcijan (1763)
  • Justinus Febronius abbreviatus et emendatus (1777)
  • Justini Febronii commentarius in suam retractionem (1781)

Przypisy

  1. ↑ Katarzyna Karaskiewicz. Prymasa Poniatowskiego potyczki w Akademii Krakowskiej. „Przegląd Historyczny”. 88/1, s. 68, 1997. Wydawnictwo DiG. ISSN 0033-2186. (pol.). 
  2. ↑ Borys Przedpełski. Etatyzm na przykładzie austriackiego józefinizmu w epoce Oświecenia. „Rocznik Teologiczny”. LV/1-2, s. 169, 2013. Wydawnictwo Naukowe ChAT. ISSN 0239-2550. (pol.). 
  3. ↑ a b Johann Nikolaus von Hontheim, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  4. ↑ a b c d e Johannes Nicolaus von Hontheim. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
  5. ↑ a b Bishop Johann Nikolaus (Febronius) von Hontheim. Catholic-Hierarchy. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
  6. ↑ Borys Przedpełski. Etatyzm na przykładzie austriackiego józefinizmu w epoce Oświecenia. „Rocznik Teologiczny”. LV/1-2, s. 164, 2013. Wydawnictwo Naukowe ChAT. ISSN 0239-2550. (pol.). 

Media użyte na tej stronie