Justyn Mackiewicz

Justyn Wiktor Mackiewicz
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

2 września 1889
Sanok, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1914–1935, 1939–1940

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa, 5 Dywizja Piechoty, Szkoła Podchorążych Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
Bitwa o Lwów (1918–1919)
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje - dwukrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Justyn Wiktor Mackiewicz (ur. 2 września 1889 w Sanoku, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 2 września 1889 w Sanoku, w rodzinie Jana Józefa i Julii z Męcińskich. Był absolwentem Akademii Handlowej w Krakowie. W 1914 roku został powołany do armii austro-węgierskiej, gdzie ukończył szkołę oficerską[1].

W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej brał udział w obronie Lwowa w szeregach Legii Oficerskiej, a następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa. Był dwukrotnie ranny.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i nadal służył w 19 pp[2][3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1606. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W 1924 został przydzielony z macierzystego pułku do Szkoły Podchorążych Piechoty[5]. W roku szkolnym 1925/26 był instruktorem broni w Oficerskiej Szkole Piechoty[6]. Następnie został przydzielony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 155. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W listopadzie tego roku został przesunięty do Biura Uzupełnień MSWojsk[9], które 31 lipca 1931 zostało przemianowane na Departament Uzupełnień MSWojsk.[10]. Z dniem 30 września 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[11].

Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez NKWD i przewieziony do obozu w Starobielsku[12]. Wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie spoczywa w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w wykazie poz. 2182.

Upamiętnienie

Jego grób symboliczny znajduje się w Warszawie na Cmentarzu Stare Powązki (kwatera 187-4-9)[13].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 319.
  2. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 76, 751.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 419.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 65.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 168, 362, 1368.
  6. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 409.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 184.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 373.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 441.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
  12. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 325. ISBN 83-7001-294-9.
  13. ↑ Cmentarz Stare Powązki: TCHORZEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-02].
  14. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  15. ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2013-03-06].
  16. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2641 z 22 lutego 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 240
  17. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  18. ↑ Na podstawie fotografii

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
POL Odznaka za rany i kontuzje 2 gwiazdki BAR.png
Odznaka za rany i kontuzje - 2 gwiazdki
Justyn Mackiewicz.JPG
Justyn Mackiewicz w mundurze majora 19 pp.
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).