Justyn Mackiewicz

Justyn Wiktor Mackiewicz
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

2 września 1889
Sanok, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1914–1935, 1939–1940

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa, 5 Dywizja Piechoty, Szkoła Podchorążych Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
Bitwa o Lwów (1918–1919)
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje - dwukrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Justyn Wiktor Mackiewicz (ur. 2 września 1889 w Sanoku, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 2 września 1889 w Sanoku, w rodzinie Jana Józefa i Julii z Męcińskich. Był absolwentem Akademii Handlowej w Krakowie. W 1914 roku został powołany do armii austro-węgierskiej, gdzie ukończył szkołę oficerską[1].

W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej brał udział w obronie Lwowa w szeregach Legii Oficerskiej, a następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa. Był dwukrotnie ranny.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i nadal służył w 19 pp[2][3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1606. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W 1924 został przydzielony z macierzystego pułku do Szkoły Podchorążych Piechoty[5]. W roku szkolnym 1925/26 był instruktorem broni w Oficerskiej Szkole Piechoty[6]. Następnie został przydzielony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 155. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W listopadzie tego roku został przesunięty do Biura Uzupełnień MSWojsk[9], które 31 lipca 1931 zostało przemianowane na Departament Uzupełnień MSWojsk.[10]. Z dniem 30 września 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[11].

Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez NKWD i przewieziony do obozu w Starobielsku[12]. Wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie spoczywa w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w wykazie poz. 2182.

Upamiętnienie

Jego grób symboliczny znajduje się w Warszawie na Cmentarzu Stare Powązki (kwatera 187-4-9)[13].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 319.
  2. Spis oficerów 1921 ↓, s. 76, 751.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 419.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 65.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 168, 362, 1368.
  6. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 409.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 184.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 373.
  10. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 441.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
  12. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 325. ISBN 83-7001-294-9.
  13. Cmentarz Stare Powązki: TCHORZEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-02].
  14. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  15. LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2013-03-06].
  16. Dekret Wodza Naczelnego L. 2641 z 22 lutego 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 240
  17. M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  18. Na podstawie fotografii

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
POL Odznaka za rany i kontuzje 2 gwiazdki BAR.png
Odznaka za rany i kontuzje - 2 gwiazdki
Justyn Mackiewicz.JPG
Justyn Mackiewicz w mundurze majora 19 pp.