Juta kolorowa
| ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | różopodobne | |
Rząd | ślazowce | |
Rodzina | ślazowate | |
Rodzaj | juta | |
Gatunek | juta kolorowa | |
Nazwa systematyczna | ||
Corchorus olitorius L. Sp. Pl. 529. 1 Mai 1753 |
Juta kolorowa, juta warzywna, juta długoowockowa, jarzychna warzywna, korchorus warzywny, ślaz żydowski (Corchorus olitorius L.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny ślazowatych[3]. Pochodzi z Indii i Pakistanu[4]. Złoty liść juty znajduje się w uchwalonym w 1972 r. godle Bangladeszu.
Morfologia
- Pokrój
- Roślina jednoroczna o wysokości do 3 m[3].
- Liście
- Pojedyncze, jajowatolancetowane, o ząbkowanych brzegach.
- Kwiaty
- Nieduże, wyrastające po 2-3 w kątach liści. Mają 5-działkowy kielich, 5 żółtych płatków korony, 1 słupek i liczne pręciki.
- Owoce
- Torebka o długości do 6 cm.
Zastosowanie
- Roślina włóknista – dostarczająca włókien przędnych. Wyrabia się z nich tkaniny opatrunkowe i tapicerskie, linoleum oraz jako domieszkę do innych włókien[3]. Uprawia się ją w krajach o klimacie gorącym i wilgotnym.
- Młode pędy są spożywane jako warzywo[3].
- Roślina lecznicza. Nasiona zawierają glikozydy korchozyd i olitorozyd. Korchozyd stosuje się w niewydolności sercowo-naczyniowej, arytmii i w reumatycznych wadach serca. Olitorozyd stosuje się w ostrej i przewlekłej niewydolności sercowo-naczyniowej i w stwardnieniu włóknistym.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-19] (ang.).
- ↑ a b c d Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-09-11].
Bibliografia
- Czikow P., Łaptiew J., ,,Rośliny lecznicze i bogate w witaminy", Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1988.
Media użyte na tej stronie
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Corchorus olitorius, Mulukhiyah, seeds
Illustration of Corchorus olitorius