Kõpu (latarnia morska)

Latarnia morska Kõpu

nr rej. 23453
Państwo	Estonia
Miejscowość	Kõpu
Wysokość wieży	36 m
Wysokość światła	102 m n.p.m.
Zasięg światła	26 Mm
Charakterystyka światła	2 białe błyski 0,2+2,3+0,2+7,3=10s [1]
Data budowy	1646/1650/1770/1949/1960
Administrator	Urząd Transportu Morskiego (Veeteede Amet)[2]
Położenie na mapie Estonii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Latarnia morska Kõpu
58°54′57,5″N 22°11′58,9″E/58,915972 22,199694

Latarnia morska Kõpu (est. Kõpu tuletorn) na estońskiej wyspie Hiuma uznawana jest za najstarszą nad Morzem Bałtyckim. Znajduje się w połowie półwyspu Kõpu, w zachodniej części wyspy, nieopodal miejscowości Kõpu. Ma 36 metrów wysokości. Obiekt 26 października 1999 roku został wpisany na listę narodowych zabytków Estonii pod numerem 23453^[3]. Na liście świateł nawigacyjnych Estonii - rejestrze Urzędu Transportu Morskiego^[4] (Veeteede Amet) w Tallinie - ma numer 668^[2].

Historia latarni zaczęła się ponad 500 lat temu. W 1490 roku Hanza zażądała postawienia latarni morskiej na wyspie zwanej wówczas Dagö. Na początku XVI wieku, po uzyskaniu zgody Biskupstwa Ozylii na najwyższym wzniesieniu wyspy (68 m n.p.m., dziś zwane Tornimägi czyli Góra Wieżowa) rozpoczęto budowę latarni morskiej. Najintensywniejsze prace miały miejsce w latach 1514-1519, a budowę ukończono w 1531 roku. W tym samym czasie podjęto decyzję o dobudowaniu jeszcze jednej kondygnacji. Kłopoty z uzyskaniem pozwolenia na budowę spowodowały, że budowa latarni została ostatecznie ukończona dopiero w 1649. Dzienniki morskie podają, że latarnia rocznie zużywała 800-1000 sągów drzewa. Po roku 1660 drewniane schody na zewnątrz zostały zastąpione przez żelazne, a w 1810 przeniesione do wewnątrz. W roku 1900 otwarty ogień został zastąpiony lampami olejowymi i systemem zwierciadeł, a w roku 1963 zainstalowano oświetlenie elektryczne.

Przypisy