Kąkolewo (wieś w powiecie leszczyńskim)
wieś | |
Kościół w Kąkolewie pw. Wszystkich Świętych | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | 2541[1] |
Strefa numeracyjna | 65 |
Kod pocztowy | 64-113[2] |
Tablice rejestracyjne | PLE |
SIMC | 0373801 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
51°52′03″N 16°41′45″E/51,867500 16,695833 |
Kąkolewo (niem. Kankel)[3] – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Osieczna[4].
Wieś była znana od XV w.[5]. Pod koniec XIX wieku należała do powiatu wschowskiego i liczyła 55 domostw z 487 mieszkańcami[3]. W okresie powstania w wielkopolskiego, 10 stycznia 1919[5] we wsi rozegrała się pomyślna dla powstańców bitwa[6][7]. Stacjonował tutaj też sztab frontu południowego[6][7]. 2 lipca 1919 Niemcy złamali rozejm, a w potyczce polegli żołnierze 6 Pułku Strzelców Wielkopolskich[5]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa leszczyńskiego[5]. W 2011 w Kąkolewie mieszkało 2541 osób[1].
Drobny przemysł reprezentował zakład remontowy kombajnów zbożowych i największa w ówczesnym woj. leszczyńskim mieszalnia pasz[5].
Miejsce urodzenia Augusta Wilkońskiego[6][7].
Pierwsza Polska miejscowość, którą odwiedził 20 kwietnia 1919 roku gen. Haller z Błękitną Armią. Pierwsze oddziały przyjechały w nocy z 17 na 18 kwietnia 1919 roku, a do czerwca przez stacje Kąkolewo przejechały 383 pociągi z około 70 tysiącami żołnierzy oraz sprzętem wojskowym.[8]
Instytucje oświatowe
- Przedszkole w Kąkolewie (ul. Krzywińska 14)[9]
- Zespół Szkół im. Powstańców Wielkopolskich: Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Kąkolewie (ul. Krzywińska 14)[10]
Zabytki
- kościół pw. Wszystkich Świętych z 1501[7][11], przebudowany w 1740 w stylu barokowym[6][11] (Szalewski podaje 1797)[7]
- pałac rodu Mielżyńskich, zbudowany w połowie XIX wieku w stylu klasycyzmu[12][11].
- kamienna figura Świętego Jana Nepomucena z I poł. XIX w.[12]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r., Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2021-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-26] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 452 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b Kąkolewo (6), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 940 .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 819, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2021-06-24].
- ↑ a b c d e Bogdan Zgodziński: Województwo leszczyńskie. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981, s. 77-78.
- ↑ a b c d Jan Maj , Marek Aleksandrzak , Leszno: mapa topograficzna Polski. Wersja turystyczna, wyd. 2, Warszawa: Wojskowe Zakłady Kartograficzne, 2011, ISBN 83-7135-149-6 .
- ↑ a b c d e Kazimierz Szalewski: Leszno i okolice. Sport i Turystyka, 1981, s. 87. ISBN 83-217-2348-9.
- ↑ Co się wydarzyło na dworcu w Kąkolewie? (zdjęcia), leszno24.pl [dostęp 2022-12-21] (pol.).
- ↑ https://kakolewo.przedszkolna.net/kontakt-1
- ↑ http://www.zskakolewo.pl
- ↑ a b c Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków na terenie województwa wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 102. [dostęp 2021-06-24].
- ↑ a b Katalog zabytków, Pałac z XIX w.
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Osieczna, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Greater Poland Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.70 N
- S: 51.05 N
- W: 15.68 E
- E: 19.19 E
Autor:
Mapa powiatu leszczyńskiego, Polska
Adres wydawniczy: Poznań : L. Durczykiewicz w Czempiniu, 1912 (Poznań : "Praca")
Opis fizyczny: 42 s., [121] s. fot. ; 36 cm
Autor: Jan Jerszyński, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kąkolewo, ul. Krzywińska 8 - kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych z 1501, 1740 r. (zabytek nr 46)