Kąt prosty
Kąt prosty[1] – kąt płaski przystający do swojego kąta przyległego; równoważnie: połowa kąta półpełnego[2].
W zależności od przyjętej jednostki miara łukowa kąta prostego wynosi odpowiednio: π/2 rad (radian), 90° (stopień), 100g (grad). W polskiej literaturze matematycznej kąt prosty oznacza się kropką, w literaturze krajów anglojęzycznych stosuje się oznaczenie kwadracikiem (zob. rys. obok).
Kąty proste występują w wielu regularnych figurach geometrycznych. Figury, w których wszystkie cztery kąty są proste to kwadrat i prostokąt. Trójkąt prostokątny ma jeden kąt prosty pomiędzy bokami zwanymi przyprostokątnymi. Przekątne takich figur jak kwadrat, romb i deltoid przecinają się pod kątem prostym.
Kąt płaski między dwoma niezerowymi wektorami płaszczyznowymi jest prosty[3] wtedy i tylko wtedy, gdy ich iloczyn skalarny jest równy zeru.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kalka łac. angulus rectus, od angulus, „kąt” i rectus, „prostoliniowy, prosty, prosto wznoszący się” (oznacza kierunek pionowy; całość odnosi się do kąta pomiędzy pionem a poziomem).
- ↑ kąt prosty, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-16].
- ↑ W ogólności: dowolne dwa wektory nazywa się ortogonalnymi.
Media użyte na tej stronie
Kąt prosty oznaczony kropką