Kępa Parnicka

Kępa Parnicka

Kępa Parnicka (widok od strony północnej)
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Akwen	rzeka Odra (Międzyodrze)
Położenie na mapie Szczecina Kępa Parnicka
Położenie na mapie Polski Kępa Parnicka
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kępa Parnicka
53°24′58″N 14°33′20″E/53,416111 14,555556

Kępa Parnicka

Kępa Parnicka (widok od strony wschodniej)

Widok od strony południowej

Most Kolejowy nad Odrą Zachodnią. Łączy Kępę Parnicką z lewobrzeżną częścią Szczecina

(c) Pa3Widzi z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0

Most kolejowy nad Parnicą. Łączy Kępę Parnicką z Zaleskimi Łęgami; widok z Łasztowni

Wojewódzka Stacja Sanepidu w Szczecinie, ul. Spedytorska

(c) Pa3Widzi at pl.wikipedia, CC BY-SA 3.0

Pozostałości Mostu Dworcowego (przyczółek wschodni, wieżyczka południowa)

(c) Pa3Widzi z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0

Pozostałości Mostu Dworcowego (przyczółek wschodni, wieżyczka północna)

Kępa Parnicka (niem. Silberwiese) — wyspa rzeczna w Szczecinie (Międzyodrze).

Charakterystyka

Jej powierzchnia wynosi ok. 25 ha. Od zachodu opływa ją na Odra Zachodnia. Na północy oddzielona jest od Łasztowni Kanałem Zielonym, natomiast w południowej części jest połączona z Wyspą Zieloną groblą usypaną przez stare koryto płynącej obecnie po jej wschodniej stronie Parnicy.

Historia

Od 1243 stanowiła własność Szczecina, używana jako miejsce wypasu bydła i pozyskiwania drewna. W XVII wieku, podczas panowania szwedzkiego, zabudowana fortyfikacjami. W XVIII wieku fortyfikacje na wyspie zostały rozebrane. Rozpoczęto osuszanie terenu i wznoszenie magazynów. Niemiecka nazwa wyspy oznacza dosłownie srebrną łąkę z uwagi na istniejącą tu swego czasu hutę srebra^[1].

W 1841 wyspę kupiło Towarzystwo Budowy Kolei. W 1846 w północnej części zbudowano przecinający wyspę nasyp kolejowy (pomiędzy współczesnym dworcem Szczecin Główny i stacją Szczecin Port Centralny), zaś jej południową część przeznaczono pod zabudowę mieszkalną. W 1850 powstał drogowy Most Zielony łączący wyspę z Łasztownią ponad Kanałem Zielonym, a w 1854 Most Dworcowy, łączący ją z lewobrzeżną częścią Szczecina. W 1868 wzdłuż linii kolejowej przecinającej północną część wyspy wybudowano blaszany tunel w celu ochrony przeciwpożarowej pobliskich składów od iskier sypiących się z kominów przejeżdżających lokomotyw. Tunel został zdemontowany w 1924^[2].

W czasie II wojny światowej na Kępie Parnickiej mieścił się obóz pracy przymusowej. W 1944 większa część zabudowań została zniszczona w wyniku nalotu alianckiego.

Po 1945 nie odbudowano wysadzonego przez Niemców Mostu Dworcowego, zaś zabudowę mieszkalną zastąpiono składowo-magazynową. Do początków XXI wieku przetrwało jedynie 8 budynków o charakterze mieszkalnym stanowiących część osiedla Międzyodrze-Wyspa Pucka. Główną ulicą jest Leona Heyki, przy której znajduje się m.in. baza autobusowa PKS Szczecin, a także baza Szczecińskiego WOPR. Na Kępie Parnickiej znajduje się też siedziba Sanepidu.

Na przełomie lat 2021 i 2022 rozpoczęto na Kępie Parnickiej realizację dwóch osiedli mieszkaniowych: "Nowa Przystań" - firmy Siemaszko i osiedla "Sedina Apartamenty" firmy Budnex^[3].

Zobacz też

• Parnica
• Most Dworcowy

Przypisy