Kławdija Kirsanowa

Kławdija Kirsanowa
Клавдия Кирсанова
Pełne imię i nazwisko

Kławdija Iwanowna Kirsanowa

Data i miejsce urodzenia

16?/ 28 marca 1887
Kulebaki, gubernia niżnonowogrodzka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

10 października 1947
Moskwa, RFSRR, ZSRR

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji,
Rosyjska Partia Komunistyczna (bolszewików)/Wszechzwiązkowa Partia Komunistyczna (bolszewików)

Odznaczenia
Order LeninaOrder Czerwonej Gwiazdy

Kławdija Iwanowna Kirsanowa (ur. 16?/ 28 marca 1887 w Kulebakach, zm. 10 października 1947 w Moskwie) – rosyjska rewolucjonistka, działaczka partii bolszewickiej.

Życiorys

Od 1904 należała do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, działała do 1907 w jej komórkach w Permie. Podczas rewolucji 1905 roku wzięła udział w zbrojnym powstaniu robotników w Motowilisze (ośrodek przemysłowy k. Permu, obecnie w granicach miasta). Aresztowana, spędziła kolejne jedenaście lat w więzieniach i na zesłaniu[1], z tego cztery lata na katordze[2].

Po rewolucji październikowej była przewodniczącą rady robotniczej i żołnierskiej w Nadieżdinsku i rady wojskowej okręgu wierchoturskiego. Po sformowaniu 3 Armii Frontu Wschodniego Armii Czerwonej była członkinią dowodzącego nią kolegium[1]. Źle zaopatrzona 3 Armia w grudniu 1918 roku została zmuszona do odwrotu z Permu i najbliższego regionu przez białą armię Aleksandra Kołczaka; podczas walk i odwrotu faktycznie przestała istnieć[3]. Kirsanowa jeszcze w 1918 dotarła do Moskwy i objęła stanowisko sekretarza komitetu rejonowego partii bolszewickiej w dzielnicy Chamowniki[1].

Jesienią 1919 stanęła na czele wydziału politycznego komisariatu wojskowego w Permie (miasto zostało odbite z rąk białych przez Armię Czerwoną w lipcu tego roku[4]). We wrześniu 1920 została sekretarzem komitetu WKP(b) w Omsku, natomiast w latach 1922-1924 pełniła obowiązki zastępcy rektora Uniwersytetu Komunistycznego im. Swierdłowa w Moskwie[1]. W 1938 kierowała wydziałem uczelni wyższych Wszechzwiązkowego Komitetu Szkolnictwa Wyższego przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR[1].

Po ataku Niemiec na ZSRR w 1941 pracowała jako lektorka wydziału agitacji i propagandy przy Radzie Komisarzy Ludowych[1]. Po wojnie działała w Międzynarodowej Demokratycznej Federacji Kobiet i zasiadała w prezydium Antyfaszystowskiego Komitetu Kobiet Radzieckich[1].

Odznaczona Orderem Lenina oraz Orderem Czerwonej Gwiazdy[1].

Rodzina

Była żoną działacza bolszewickiego Jemieljana Jarosławskiego, którego poznała podczas zesłania do obwodu jakuckiego[2]. Mieli troje dzieci:

  • Mariannę (1915-2003), artystkę rzeźbiarkę,
  • Władimira (1922-1941/1942), lotnika,
  • Frunzego (1924-1983), generała-majora lotnictwa[2].

Przez kilka lat Kirsanowa i Jarosławski wychowywali również Liliję Karastojanową, sierotę po bułgarskim rewolucjoniście, dziennikarkę i członkinię oddziału partyzanckiego na Białorusi (1917-1943)[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h КИРСАНОВА Клавдия Ивановна – Уральская Историческая Энциклопедия, www.ural.ru [dostęp 2019-03-07].
  2. ↑ a b c Клавдия Кирсанова, timenote.info [dostęp 2019-03-07] (ros.).
  3. ↑ J. D. Smele, Civil war in Siberia. The anti-Bolshevik government of Admiral Kolchak 1918-1920, Cambridge University Press, Cambridge 1996, s. 181.
  4. ↑ J. D. Smele, Civil war in Siberia. The anti-Bolshevik government of Admiral Kolchak 1918-1920, Cambridge University Press, Cambridge 1996, s. 318.
  5. ↑ Военный корреспондент Лилия Карастоянова, www.pnp.ru [dostęp 2019-03-07] (ros.).

Media użyte na tej stronie

Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
SU Order of the Red Star ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Star‎. The Soviet Union (USSR).