Kłodnica (Kędzierzyn-Koźle)

Kłodnica
	Część miasta Kędzierzyna-Koźla
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Powiat	kędzierzyńsko-kozielski
Miasto	Kędzierzyn-Koźle
Data założenia	1532
Prawa miejskie	1973–1975
W granicach Kędzierzyna-Koźla	1975
Populacja (2005); • liczba ludności	; 1810
Strefa numeracyjna	77
Kod pocztowy	47-200
Tablice rejestracyjne	OK
	Położenie na mapie Kędzierzyna-Koźla Kłodnica
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kłodnica
	Położenie na mapie województwa opolskiego Kłodnica
	Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego Kłodnica
	50°20′50″N 18°10′10″E/50,347222 18,169444
	Portal Polska

Śluza Kłodnica na Kanale Gliwickim od strony dolnej wody.

Kłodnica (niem. Klodnitz^[1]) – część miasta Kędzierzyna-Koźla w województwie opolskim.

Kłodnica znajduje się między Kędzierzynem a Koźlem, przy ujściu Kanału Kłodnickiego i Kanału Gliwickiego do Odry ^[2].

W latach 1945–1954 i 1973–1975 Kłodnica była siedzibą wiejskiej gminy Kłodnica. W latach 1973–1975 samodzielne miasto^[2]. Od 1975 roku część Kędzierzyna-Koźla.

Nazwa

7 maja 1946 r. ustalono urzędową polską nazwę miejscowości – Kłodnica, określając drugi przypadek jako Kłodnicy, a przymiotnik – kłodnicki^[1].

Historia

W zapiskach z 1303 zachowała się informacja o istnieniu wsi Kłodnica. W 1783 Kłodnica liczyła 383 mieszkańców. W 1814 Kłodnica uwolniła się od pańszczyzny.

W latach 1792–1821 wybudowano Kanał Kłodnicki, który pobudził rozwój gospodarczy okolic Koźla. Po Kanale Kłodnickim kursowało rocznie ponad tysiąc statków, przewożąc głównie towary z Gliwic do manufaktury w Sławięcicach oraz do składnicy towarów żelaznych utworzonej u ujścia Kanału do Odry. W 1861 wybudowano bocznicę kolejową z Kędzierzyna do przystani przy Kanale Kłodnickim.

Liczba ludności w miejscowości^[3]	1845	1855	1861
Kłodnica	1217	1377	1505

W 1910 w Kłodnicy mieszkało 3709 osób.

9 listopada 1919 władze niemieckie przeprowadziły na Górnym Śląsku wybory komunalne. W powiecie kozielskim strona polska zdobyła w Kłodnicy 3 z 12 mandatów. W plebiscycie w Kłodnicy padło 1535 głosów za Niemcami i 494 za przyłączeniem do Polski^[4].

Podczas III powstania śląskiego 10 maja 1921 nacierające od wschodu siły powstańcze dowodzone przez ppor. W. Fojkisa zdobyły Kłodnicę i Koźle-Port, wypierając Niemców na drugi brzeg Odry do Koźla. 4 czerwca 1921 niemieckie oddziały przeszły do kontrofensywy, odbijając Koźle-Port, Kłodnicę i Kędzierzyn^[5].

W lipcu 1922 powiat kozielski został oficjalnie przekazany administracji niemieckiej i z powrotem włączony do Niemiec.

Liczba ludności w miejscowości^[6]	1910	1925	1929	1935	1939
Kłodnica	3736	4123	4173	4670	4943

31 stycznia 1945 Armia Czerwona zajęła Kłodnicę. 21 marca 1945 rozpoczęło się przejmowanie od Armii Czerwonej obiektów gospodarczych w powiecie kozielskim. Na początku 1946 w Kłodnicy mieszkało 3098 osób.

Ludność miejscowości według spisu powszechnego^[7]	1950	1960	1970
Kłodnica	3340	3677	4500

25 września 1954 reforma podziału administracyjnego powołała na terenie powiatu kozielskiego 30 gromad, w tym Gromada Kłodnicy. W listopadzie 1959 Kłodnica otrzymała status osiedla.

1 stycznia 1973 Kłodnica otrzymała prawa miejskie^[8].

15 października 1975 nastąpiło połączenie miast Koźla, Kędzierzyna, Kłodnicy i Sławięcic oraz 3 wsi (Lenartowic, Miejsca Kłodnickiego i Cisowej) – początek dzisiejszego miasta Kędzierzyn-Koźle.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[9]:

dom, ul. Ignacego Krasickiego 12, drewniany, z XIX wieku, nie istnieje

inne zabytki:

kanał Kłodnicki, łączący Koźle z Gliwicami, zabytkowy, wybudowany w latach 1792–1812

Jest to jedyny kanał ze śluzami komorowymi zachowany w Europie. W granicach miasta zachowało się 5 śluz.

kaplica pańszczyźniana, ul. Stanisława Wyspiańskiego.

Komunikacja

Układ drogowy

W Kłodnicy znajduje się skrzyżowanie drogi krajowej nr 40 z drogą wojewódzką 423.

Komunikacja miejska

Miejski Zakład Komunikacyjny w Kędzierzynie-Koźlu posiada w dzielnicy Kłodnica 7 przystanków autobusowych: Wyspiańskiego I, Wyspiańskiego II, Kościół, Kanał, Szkoła specjalna, Skrzyżowanie, Krasickiego.

Przez Kłodnicę przebiega siedem linii autobusowych, na trasach: 1, 2, 4, 10, 13, 14, 15. Dodatkowo wybrane kursy linii nr 5.

Kultura

Filia nr 10 (ul. Ignacego Krasickiego 1) Miejskiej Biblioteki Publicznej w Kędzierzynie-Koźlu. Oferuje dostęp do Internetu.
Osiedlowy Dom Kultury w Kłodnicy.

Edukacja

Zespół Szkół Miejskich nr 2 (dawniej Publiczna Szkoła Podstawowa nr 15 im. Jana Kochanowskiego oraz Publiczne Gimnazjum nr 2), ul. Karola Szymanowskiego 19.
Zespół Szkół im. Jana Brzechwy (Podstawowa i Gimnazjum), ul. Ignacego Krasickiego 10.

Kościoły i Związki Wyznaniowe

Rzymskokatolicka Parafia Matki Bożej Bolesnej w Kędzierzynie-Koźlu, ul. Kłodnicka 2.
Zjednoczony Kościół Ewangeliczny – Dom Modlitwy, ul. Kowalska 2.

Sport

Kompleks sportowo-rekreacyjny (ul. Sportowa 15) – wykorzystywany do szkolenia i rozgrywek w piłce nożnej oraz do organizacji imprez sportowych, rekreacyjnych, kulturalnych i innych.

Władze miasta

Naczelnik miasta:

Jerzy Wantuła

Dalej patrz Kędzierzyn-Koźle.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85.
↑ ^a ^b Kłodnica, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-06-04] .
↑ Kędzierzyn-Koźle Monografia Miasta, Państwowy Instytut Naukowy w Opolu, Opole 2001.
↑ Wyniki plebiscytu. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
↑ Encyklopedia powstań śląskich, Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982 .
↑ S. Golachowski Materiały do statystyki narodowościowej Śląska Opolskiego z lat 1910–1939, Poznań – Wrocław 1950. S. Popiołek Ziemia kozielska, Koźle 1963.
↑ Narodowy spis powszechny 1970 r., GUS, Warszawa 1971.
↑ Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 32. [dostęp 2012-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].

Linki zewnętrzne

Serwis Kłodnicy. klodnica.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-18)].
Kłodnice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 185 .
Kłodnica, [w:] Archiwum wycinków prasowych [online], Instytut Śląski [dostęp 2021-03-18] .

[MP-1] Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85.

[p1-2] Kłodnica, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-06-04] .

[3] Kędzierzyn-Koźle Monografia Miasta, Państwowy Instytut Naukowy w Opolu, Opole 2001.

[4] Wyniki plebiscytu. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].

[encyklopedia_powstań-5] Encyklopedia powstań śląskich, Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982 .

[6] S. Golachowski Materiały do statystyki narodowościowej Śląska Opolskiego z lat 1910–1939, Poznań – Wrocław 1950. S. Popiołek Ziemia kozielska, Koźle 1963.

[7] Narodowy spis powszechny 1970 r., GUS, Warszawa 1971.

[8] Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327

[9] Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 32. [dostęp 2012-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Przynależność wojewódzka	woj. śląskie (1945–50) woj. opolskie (1950–75)
Miasta (1945–75)	Kędzierzyn (1951–75) Kłodnica (1973–75) Koźle (do 1975) Sławięcice (1973–75)
Osiedla (1954–72)	Kłodnica (1959–72) Sławięcice (1959–72)
Gminy wiejskie (1945–54 i 1973–75)	Bierawa (Birawa) (do 1954) Blachownia Śląska (Blachownia) (do 1954) Cisek (Ciski) Gościęcin Kędzierzyn (do 1951) Kłodnica Pawłowiczki (Pawłowice) Polska Cerekiew (Cerkiew Polska) Reńska Wieś Sławięcice (od 1973) Większyce (do 1954)
Gromady (1954–72)	Bierawa (1954–72) Blachownia Śląska (1954–72) Brzeźce (1954–61) Cisek (1954–72) Cisowa (1954–61) Długomiłowice (1954–68) Dzielnica (1961–72) Dziergowice (1954–72) Gościęcin (1954–72) Grudynia Wielka (1954–61) Grudynia Wielka (1962–72) Januszkowice (1954–59) Kłodnica (1954–59) Kotlarnia (1954–72) Landzmierz (1954–59) Łany (1954–61) Łężce (1954–59) Maciowakrze (1954–68) Mechnica (1954–68) Naczęsławice (1954–61) Ostróżnica (1954–61) Pawłowiczki (1954–72) Polska Cerekiew (1954–72) Raszowa (1954–72) Reńska Wieś (1954–72) Roszowice (1954–61) Sławięcice (1954–59) Ucieszków (1954–59) Uciszków (1961–62) Większyce (1954–72) Wronin (1954–72) Zakrzów (1954–68) Zmudzona (1954–57)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne